|
- lekko zdziwiona, że chce o tym słuchać, ciągnęłam - Nie wiem, jak to się stało. Myślałam, że nie da się przestać kogoś kochać, tak po prostu. A jednak.Nie mówiłam o tym głośno, wolałam dusić to w sobie. Może też dlatego, że nadal z nim byłam, a to też działało na operację 'zapomnij'. - przestałam mówić, kiedy zauważyłam w jego oczach łzy. Po raz pierwszy, chociaż znałam go długi czas. - Ej, co się dzieje?! - spytałam dość głośno. Wstał, kopnął opróżnioną butelkę wódki, która szybkim tempem stoczyła się na dół. - Szkoda, zajebiście kurwa szkoda. Ta dziewczyna, o której ci tyle opowiadałam, to byłaś ty. I tak samo, jak ty - nigdy nie chciałem dać po sobie poznać, że cię kocham. Wiesz ile razy przyjebałem jakiemuś kolesiowi tylko za to, że chciał do ciebie podejść? I wiesz co jest w tym wszystkim najgorsze? Że moje uczucie nie minęło. Nadal jesteś dla mnie zajebiście ważna i wątpie, żeby to się kiedykolwiek zmieniło. - milcząc przez wszystkie jego słowa, zaczęłam płakać. / cz.4
|
Dodaj komentarz
