Ja­kie to dziw­ne. Spoglądam w lus­tro i nic. Widzę tyl­ko włas­ne, przyglądające się so­bie od­bi­cie. Na zewnątrz wy­daje się być w porządku, ale w środ­ku bieg­nie ty­le uczuć, myśli. Z ludźmi jest po­dob­nie, oni widzą tyl­ko to, jak wyglądam, nie co czuję ani myślę.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!