|
położyła spać się,gdy łza obmyła twarz jej,
kolejny raz zwątpiła w nas i w cały świat i w prawdę,
gdy cały świat im kradł marzenia,świat zabił uczucia,
on już nie był tym kim wcześniej usłyszał,zamilkł,usiadł,
zranić musiał jakoś prawdy szukać,światło zanim miasto poszło spać,
on płacił łzami na głos i oczy,oddech dawał mu natchnienie,
zamiast snu miał drżenie rąk,wrażenie upadł we mgle,ta
serce nie sługa przecież i nie chce słuchać przekleństw i
nie chce widzieć łez i nie bądź smutna więcej
ich setki słów na wietrze ich gesty,ból to piękne,
ból przeciwko światu i całej reszcie
poznał jej wnętrze już u boku stanął razem przygód
nie ... nawet jeżeli ich pozbawią marzeń,
za swoją prawdę mógłbym zabić mówił,
za swoją damę mógłbym walczyć do ostatniej krwi kropli
wziął klucz,trzasnął drzwiami,wyszedł zabić swój krzyk,
zabić ból,wstyd a ty spij,odpocznij. / BONSON
|
Dodaj komentarz
