 |
i być może za 50 lat będę zastanawiała się, czego brakuje mi do tamtej, podobno lepszej ode mnie. być może będę siedziała z podstarzałym panem o siwych włosac, tak zwana miłością mojego życia, z kubkiem gorącej herbaty w ręku, otoczona wnukami, wsłuchującymi się w opowieści, w jak romantyczny sposób Cię poznałam. być może po pięciu latach sam odnajdziesz mnie w klubie, gdzie impreza trwa od kilku godzin, i nadal się nie kończy. ja-ubrana w czarną, krótką spódniczkę, w szpilkach podwyższających mnie o całe 15 cm, i czerwoną rozkoszą na ustach. wtedy dowiesz się, co, a raczej kogo straciłeś, ile Cię ominęło. kto budziłby Cię co dzień rano i sprawiał, że na Twojej idealnej twarzy pojawi się ten idealny, skurwysyński uśmiech. ten sam uśmiech, którym możesz mnie spławić po pięciu minutach rozmowy. być może.. lecz nigdy się o tym nie dowiesz, jeśli poddasz się na starcie. pamiętaj. | haust
|
Dodaj komentarz
