|
Możesz wrócić. Tak po prostu przyjść, z cichym 'przepraszam' i tęsknotą w oczach. Nie ukrywam, że czasem na to czekam. Że czasem idąc opustoszałą ulicą patrzę oczyma wyobraźni w ciemną otchłań miasta widzę nas zatopionych w swoich ramionach. Że w takich chwilach po policzkach mimo wszystko płyną łzy. Słucham w ciszy bicia samotnego serca, które żyje tylko wypełniającą je nadzieją. Nadzieją, która stara się wierzyć w to, że jednak wrócisz, że życie jednak będzie lepsze, a świat znów będzie nasz. Żałujesz czasem tego, jak to wszystko wyszło? Myślisz o tym, co mogliśmy mieć, osiągnąć razem, a co poległo razem z nami w dniu, w którym po raz ostatni spojrzeliśmy sobie w oczy? / dontforgot
|
Dodaj komentarz
