|
Czytając PAMIĘTNIK NARKOMANKI nasunęła mi się jedna myśl. Co by było gdybym wiedziała, ile zostało mi dni, zamknęłam oczy. Zaczęłam sobie wszystko wyobrażać. Po pierwsze to się nie zdąży, iż ktoś wcześniej już moją osobę 'uśmiercił' po drugie jeśli się zdaży to będzie wielka niespodzianka. Po trzecie chciałabym, żeby moja śmierć pozostała tajemnicą - zaczęłam głośno myśleć. Powróciłam do czytania.... Nadal mnie korciło. Zostawiłabyś ich tutaj? nie tęskniłabyś za nimi? nie chciałbyś wrócić? nie okłamuj się - coś we mnie drwiło. Włożyłam słuchawki do uszów. Nie myślę już o tym! - wyrwało mi się z ust. Na chwile przy kawałku 'pih - nigdy już nie wróci' zapomniałam o świecie. Wiedziałam, że nie mogę tak dalej. 'na końcu podróży nikt na mnie nie czeka' - w pewnym momencie zanuciłam. 'będzie dobrze, daj spokój' - zaśmiałam się, pomogło. Wstałam z łóżka, ogarnęłam się. I zaczęłam planować wieczór. Dla zrozumienia, to tak jednorazowo. Podniosłam się, zamiast poddać...
|
Dodaj komentarz
