 |
pamiętasz jak dostałyśmy wiadomość, że on nie żyje? rozpłakałaś się tak, aż nie mogłam cię uspokoić. schowałaś twarz w moje dłonie. czując twoje łzy wiedziałam, że był wszystkim co tylko miałaś. nagle straciłaś to, a gruz rozwalający twoje życie kpił ci prosto w oczy. bałam się zostawić cię choć na moment samą, bo wiedziałam, że i tak jakoś do niego dotrzesz. początki były trudne, zaliczając próbę samobójczą rozrywałaś mnie na kawałki - martwiłam się, a czasami całymi nocami nie spałam. dziś patrząc na to jak sobie próbujesz dać radę przez modlitwę, którą o północy wymawiasz z błaganiem do Boga, by on wrócił, albo cię zabrał do niego. wiem, że to słyszę przez stukot twoich łez odbijających od zegara, bo przeliczasz czasy, by znów go mieć. / lalkowata
|
Dodaj komentarz
