|
znowu jestem sam, widzę jak mokną serca miast
jakiś czas może to dawało klimat tym wieczorom
ale zanim zobaczymy kolor spłynie tu łez sporo.
za oknem jesień myślę, że wystarczy mi w tym roku,
noszę w sobie skryte serce bo obarczył mnie ten pokój nim.
przez to mi blisko do nihilistycznych postaw
i oddam chyba wszystko żeby dłużej w nim nie zostać.
za chwilę przyjdę i naniosę trochę błota
przepraszam, nie dzwoniłem.. wolę w oczy spytać co tam.
to późna pora i nie słychać już Orłosia,
mam nadzieję że zrobisz mi miejsce żebym się dosiadł
i nie musi być cieplej choć kolejny raz nie grzeją,
problem w tym, że nie mam ciebie ale kto by tam się przejął...
|
Dodaj komentarz
