|
6 rano i jeszcze przez sens słyszę piosenkę U2, ustawioną na dźwięk budzika. On, leżący obok mnie, przeklina coś pod nosem. Wstaję, wyłączam budzik, zakładam na siebie jego koszulkę i jeszcze przez półzamknięte oczy, szukam w kuchni słoika z kawą. Nastawiam wodę i wracam do pokoju, aby go obudzić. Znowu zasnął, a ja znowu nie mam serca budzić tego największego pod słońcem słodziaka, ale robię to, wbrew mojej woli. Witam go słowami 'pierwsza do łazienki!' i wychodzę, a następnie włączam mtv. Stoję w kuchni, czekając na gwizd czajnika, a nagle na biodrach czuję jego ręce, odwracam się i widzę chłopaka, którego kocham najmocniej w świecie, z roztarganymi włosami i samych bokserkach, jeszcze jakby śpiącego. Potem składam mu na ustach pocałunek. Później bitwa o łazienkę, kończąca się moją wygraną, jego siniakiem na nodze. Kiedy już się zbierzemy, wychodzimy z mieszkania, żegnamy się pocałunkiem, a potem każde z nas idzie w inną stronę. Typowy nasz poranek, odkąd jest w moim życiu
|
Dodaj komentarz
