|
no i w dlaszym ciagu słysząc jego imię, nazwę miasta, w którym mieszka automatycznie wstrzymuję oddech. jest mi ciężko, bo do tej pory kocham jego. przemilczę też fakt, że w chuj tęsknię. za dotykiem jego dłoni, ust, tego ciała, które gdy mnie całował przylegało do mojego. brakuje mi rozmów, gry w siatkę .. wtedy tak słodko się wygłupiał. i ta dyskoteka pożegnalna zrobiona specjalnie dla jego obozu. te słowa : "bliżej, bliżej, jeszcze bliżej" ranią do dziś, bo gdyby nie one nic by się nie wydarzyło. nie cierpielibyśmy teraz oboje. dalej żyję w nadziei, że po prostu przyjedzie tu do mnie, a ja płacząc powiem mu jak bardzo go kocham i jak cholernie mi go brakuje. to trudne, no ale bywa. [ smilemill ]
|
Dodaj komentarz
