Gdyby była taka możliwość, padłabym trupem jeszcze raz na swoim pogrzebie, gdybym słyszała, że miałam wszystko. Skąd ludzie mogą wiedzieć, co mam, a czego nie? Czego pragnęłam, a czego się brzydziłam? Czego mi brakowało, a czego miałam dosyć? Kto miał to wiedzieć? Rodzice, którzy nie dostrzegali tego, że moje oczy tracą blask? A może "przyjaciółka", z którą nie rozmawiamy o niczym sensownym, do której staram się uśmiechnąć w mniej sztuczny sposób? A może jednak ludzie, którzy znali mnie tylko z imienia i nazwiska, a rozpoznawali tylko po wyglądzie?

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!