|
mimo tego, że jest dobrze, że mam przy sobie osobę, którą kocham i mimo tego, co się między nami działo, życie bym za nią oddała - czuję ogromną niechęć do życia. wyglądając przez okno, tęsknię za tym, co działo się jeszcze niedawno. wychodząc na dwór, odczuwam, jakbym była jedyna na tym świecie. brakuje mi codziennego, wakacyjnego uśmiechu, który jeszcze w poprzednie wakacje widniał codziennie na mojej twarzy. nie pojmuję, dlaczego Bóg go zabrał do siebie, dlaczego pozwolił mi zatracić tak wiele wspaniałych chwil i osób. trudno jest się pogodzić z tym, że to co przynosiło mi radość życia, teraz przynosi mi smutek i łzy.
|
Dodaj komentarz
