|
I teraz tak myślę nad słowami prawdziwa przyjaciółka.Gdy osobę którą znasz kilkanaście lat mijasz na ulicy i nawet nie usłyszysz tego "Cześć, co tam słychać?", nie mówię że nie próbuję. Gdy już mam to wykrztusić widzę wyraz twarzy tej osoby. Obojętność. Lekceważenie. To od razu kurczę się w sobie, chowam się i staram się ukryć. Bo to boli. Tak, tak jestem bardzo wyczulona. I ludzie potrafią zranić mnie choćby jednym nic nie znaczącym słowem. Jestem nadwrażliwa, słowa mojej siostry. I właśnie gdy widzę wyraz twarzy tych osób, to po prostu nie potrafię kryć się z bólem.niby znajomość miała trwać wiecznie. Były plany, wspólne marzenia. Mogłabym wyliczać bez końca, ile to osób zraniłam. Ale oni wcale nie pozostali mi dłużni.Chciałabym by było jak kiedyś, za czasów gdy problemy były, ale nie takie poważne jak teraz. Chciałabym odzyskać to co straciłam. A kurwa, nic z tego. Nic z tego. Tyle.
|
Dodaj komentarz
