|
II. Cały obraz wydawał się być prawdziwy, jak ze snu. Zachwycona pięknem otaczającego mnie świata nagle poczułam na swojej dłoni, czyjś dotyk. Był to Aleks. Uśmiechnęłam się na jego widok, ale nie zdążyłam wypowiedzieć żadnych słów, gdyż on mnie wyprzedził. Czas wyjść przed kościół, kochanie. Szepnął mi do ucha, a ja ucieszona kiwnęłam tylko głową. – Masz rację, skarbie. Odrzekłam po czym oboje wyszliśmy przed drzwi kościoła, w którym za chwilę miało powstać ‘ nowe życie ‘ . Czekając na placu oboje się niecierpliwiliśmy. Przecież Przemek zawsze miał zdolności do spóźniania się, a skoro i on to oczywiste było, że i Chochlik się spóźni. Ale czy na własny ślub się spóźnią? Zaczęły przechodzić mi przez głowę różne takie myśli. Nie minęła chwila, jak dostrzegłam w bramie wprowadzającej na plac świątyni, jak zajeżdża limuzyna. Był to biały, długi samochód, przyozdobiony kwiatami na masce delikatnie, oraz tablicami rejestracyjnymi z napisem ‘ Młoda Para ‘ . All przytulił mnie i wyszeptał:
|
Dodaj komentarz
