|
Odszedł. Chciałam pójść za nim, lecz nie zdołałam ruszyć się z miejsca. Coś we mnie się urwało. Zaczęłam płakać. Nie wiem, jak dlugo tam siedziałam, gdy w końcu zaczął padać deszcz, a mój telefon zaczął dzwonić. Podniosłam słuchawkę i wtedy, usłyszałam znajomy głos. - Hej, nic ci nie jest, dzwoniłam do ciebie juz chyba milion razy, ale nic, więc poszłam do ciebie i twoja mama powiedziała mi, że wyszłaś. - on odszedł. - co? .. boże tak mi przykro, Natalia. Gdzie jesteś, zaraz do ciebie przyjde. - je.. jestem w .. jestem w parku. - dobrze poczekaj już ide. -do..dobrze. Po paru minutach była przy mnie. Moja najlepsza przyjaciółka, osoba, na która zawsze mogę liczyć. - Boże, jestes cała przemoknięta. chodź zabiorę cię do domu. - nie, nie chce tam isc.. - oj nie mów głupstw. chodź, ogrzejesz się. - no.. dobrze.
- Boże co ci się stało dziecko, jesteś cała mokra, gdzieś ty była do licha? - ja.. jaa.. byłam w parku. - idź zdejmij te przemoczone rzeczy, bo się rozchorujesz, no już, szybko./cz.2
|
Dodaj komentarz
