|
cdn.: -nie jestem Nim, do cholery! jestem sobą. ja wierzę w swoich przyjaciół całym sercem. tamta podrapała się po głowie i kucnęła. -więc? co sobie teraz ubzdurał Twój mózg? dziewczyna ukucnęła przy znajomej, powoli przechyliła się do tyłu i uderzyła mocno plecami o ścianę. -to, że straciłam wiarę w Niego, bo wiary w Nas nigdy nie było. ostatnie słowo wypowiedziała szeptem, powstrzymując się od ironicznego śmiechu. -śmiej się, śmiej. albo płacz. nie lepiej będzie płakać? -za dużo było płakania. powiedzmy, że teraz preferuję egzystencję dla zasady, ale zero płaczu. i nie wymagaj ode mnie kwiatków, tęcz i wielkiego happy endu, bo zwyczajnie nie mogę. gdybym mogła, nas by tu teraz nie było. -a gdzie teraz byśmy były? -nie wiem... pewnie gdzieś w parku, nawalone tanim winem i z papierosem w ręku byśmy wyśmiewały przechodniów, że ich życie jest banalnie nudne. -podoba mi się ten pomysł... -mi też. chodź, musimy się nawalić winem, na trzeźwo się jeszcze nie umiem szczerze uśmiechać.
|
Dodaj komentarz
