|
Nie chcę się angażować. Chcę po prostu z nim być, kochać go, czuć się bezpiecznie. Ale nie chcę po naszym rozstaniu znów cierpieć. Po jego kolejnej zdradzie. Nie chcę, by to we mnie zostało. By został jakikolwiek ślad po nim. Teraz jest wszystko OK. Nie narzuca mi się ani ja jemu. Jest normalnie. Jest tak, jak ja bym tego chciała. Ale gdy tylko pomyślę o tym co było 4-5 dni temu między NIM a NIĄ łzy mi napływają do oczu. Kocham go i stąd ten ból. Ja nie potrafię bez niego żyć, choć przez te 3 tygodnie wypierałam się tego. Wolałam okłamywać samą siebie, niż przyznać się do prawdy. Teraz oboje wiemy, że życie bez siebie nawzajem nie ma sensu. On potrzebuje mnie, ja potrzebuję jego. Jesteśmy jak te "dwie połówki jabłka", które pasują tylko do siebie. Połączyła nas miłość, której każdy może nam pozazdrościć. Nawet ludzie, którzy są razem 50 lat. Może nie wszyscy, ale niektórzy tak. U niektórych ta miłość, ten żar, ta potrzeba siebie nawzajem dawno już wygasły. U nas trwają i trwać będą.
|
Dodaj komentarz
