|
-nie powiesz mu? - zapytała prawie krzycząc moja przyjaciółka. - a co ja mam mu powiedzieć? zastanów się. - odpowiedziałam. - ale ma prawo wiedzieć, w końcu to jego dziecko w sobie nosisz. - powiedziała. - i co z tego? może i ma prawo wiedzieć, ale jest szczęśliwy i nie mam prawa mu tego szczęścia odebrać, nie będę mu komplikować życia, urodze i wychowam to dziecko, może kiedyś mu powiem, ale wątpie. - powiedziałam ze łzami w oczach i ogromnym żalem. - a może on chciałby być ojcem dla tego maleństwa i wychować je z tobą? - spojrzała na mnie z troską. - on właśnie się zaręczył, nie chce tego zepsuć, musisz zrozumieć i uszanować moją decyzje. nie zmienie zdania, trudno. kiedyś się dowie, może jak urodze, a może jak dziecko troche podrośnie.. nie wiem. za 5 miesięcy wyjade do Holandii, dziecko urodzi się tam. będę przyjeżdżać co jakiś czas i może wtedy. z resztą nie wiem. mam teraz dużo ważniejszych spraw niż zrujnowanie mu życia. za bardzo go kocham, by mu powiedzieć.
|
Dodaj komentarz
