|
Zastanawiałeś się kiedyś jak to jest żyć bez matki? Wychowywać się samemu? Bez jej miłości, przytulania, pocałunków... Rzeczy, które mogą wydawać się tak błahe. Bez jej pomocy, uśmiechu, wzroku, komentarzy, które mogą cię męczyć, bez jej rad i zakazów, bez rozmów, bez uwagi, którą ci poświęca, bez głupiego pytania: "jak tam w szkole?". A może tego doświadczyłeś? Tej pustki w środku, braku osoby najbliższej, tak potrzebnej w życiu, rozrywającego serce bólu. Tego koszmaru dojrzewania w samotności, bez wsparcia, zrozumienia, doradzania. A może nie wiesz o czym piszę? Nie przepłakałeś roku po jej stracie, nie chciałeś odejść z tego świata, nie podcinałeś żył. Nie wiesz jak to jest, bo tego nie doznałeś... A mimo to, że jesteś takim szczęściarzem i możesz uczyć się od niej życia, jest przy tobie w chwilach słabości i zawsze cię wysłucha, pomoże, postara zrozumieć... ty masz czelność mówić o niej "stara", kłócić się z nią, przeklinać i jej ubliżać?? Pytam jakim prawem!?
|
Dodaj komentarz
