|
są dni kiedy sama ze sobą nie potrafię wytrzymać. wstaję rano, a łzy same spływają po moich policzkach. nic mnie nie cieszy, łapię jakiegoś jebanego doła, nic mi się nie chce, nawet jeśli coś próbuję zrobić, to nic mi nie wychodzi. nie potrafię się wziąć w garść. unikam ludzi, nie potrzebuję żadnego towarzystwa. boję się, że mnie skrytykują jaka to ja jestem brzydka i głupia. ręcę robią mi się lodowate. codziennie budzę się i boję się, że nic mi nie wyjdzie, a moje marzenia nigdy się nie spełnią. w głowie zaczyna mi się pojawiać natłok przeróżnych myśli, czarnych scenariuszy. pragnę wtedy tylko zasnąć i się nie obudzić. śnić o szczęściu, które kiedyś będzie. jednak po kilku dniach moja zmora mija. patrzę na wszystko na nowo, z dystansem. żyję pełnią życia, dbam o siebie, maluję się, stroję, chwytam życie pełną piersią. żyję chwilą, każdą się cieszę. choć czasami znowu wraca ta pieprzona myśl wyżej opisana.
|
Dodaj komentarz
