|
Nie cierpię wspominać sama ze sobą. Nie lubię pamiętać każdego dnia i nie lubię jak atakują mnie na raz wszystkie wspomnienia! Jedno zdanie, a już myślenia na całą noc. To dziwne jak ktoś kto był codziennością nagle znika i staje się przeszłością, jedną z wielu. Niedługo będzie śnieg i obojczyki nad rabą, heh. Święta,których sobie kompletnie nie wyobrażam. Ah to udawane szczęście i przyklejone uśmiechy do twarzy tych, którzy przez zaciśnięte zęby krzyczą `nienawidzę Cię!` i to jak wyobrażają sobie swoją ślinę na naszych twarzach. O rany, to będzie piękny grudzień, już widzę... To kolejny dzień, kiedy nienawidzę jak jesteście razem,ale nie mogą znieść Was osobno. Potrzebuję jakiegoś lekarstwa na to chore myślenie,które zajmuje mi ostatnio zbyt wiele czasu. Rozpamiętywanie zdarzeń, wracanie do dawnych czasów,które były całkiem inną epoką i rozdziałem w moim życiu nie jest dobrym rozwiązaniem na piątkowy wieczór.
|
Dodaj komentarz
