|
a gdy obudziłam się znalazłam liścik: "P.S Ciebie też nigdy nie zapomnę. byłaś i nadal będziesz ważna w moim sercu.
Dziękuję Ci za wspólnie spędzone dni, nieprzespane noce. Dziękuję za kłótnie, po których były słodkie godzenia. Ale najbardziej Ci dziękuje że dałaś mi nadzieję, że jutro może się wszystko zmienić - i zmieniło się. Przepraszam za jedno - za to że ranię Twoje małe serduszko, Tu i teraz.
Mam nadzieję, że mi kiedyś wybaczysz. Kocham Cię.
M." po przeczytaniu, wylaniu morza łez i wyrzuceniu kartki do kosza, zdołałam tyko krzyknąć "jak mogłeś sukinsynu?!" po czym rzuciłam się na łóżko i znów zasnęłam.
|
Dodaj komentarz
