|
1cz.obudził ją żar serca, które płonelo milością, ono tak bardzo kochało i pragnęło odwzajemnienia, usiadła na łózku, ciągły zar nie pozwalał jej spać, a w jej głowie piętrzyły się myśli, których główna rolę grał on.Myśli spowite w smutek, majacy przed oczami wczorajszy obraz:jego tak zakochanego, a u jego boku ona, tak pięknie jej było w szczęściu, szczęściu, ktore potrafił dać tylko on. Przewracając sie na drugi bok, chcąc utonąć w kołdrze i próbując utracić ten obraz, jak na zlosć przychodziło jej coraz więcej wspomnien dni spędzonych razem, gdy to zamiast tamtej była ona, a na jej twarzy emanował usmiech, który utrzymywał się dlugo.W jej glowie wciąż tworzyły się pytania, na które nawet ona nie potrafiła odpowiedziec. Setki pomyslów, mające na celu zapomnieć!a wszystko na marne, ktos kiedyś powiedział, ze zakochanego człowieka mozna porównać do niewidomego, ponieważ nie dostrzega wad u drugiej osoby, bezustannie ją idealizuje, a gdy ta osoba rani cierpienie znosimy dwa razy mo
|
Dodaj komentarz
