|
jestem samotna. samotność przenika mnie do szpiku kości. i nie potrzebuję niczego innego jak ramion, które dadzą mi choć trochę poczucia bezpieczeństwa. niby tak niewiele, lecz dla mnie wszystko czego teraz potrzebuję i wszystko czego mieć nie mogę. muszę sobie poradzić sama. łzy przynoszą ukojenie, sen przynosi ulgę. muszę na zbudować mur, który już nigdy nie pozwoli na to, by mnie ktoś zranił. mur wokół mnie twardy jak stal, odporny na bezczelność ludzi i na rozczarowania, które ludzie zadają.
|
Dodaj komentarz
