|
Któregoś z weekendów nie wytrzymała i wysłała mu sms`a `o 20 na naszej ławce, musimy porozmawiać, cholernie tęsknię`. Gdy na zegarku wybiła 20 usiadła na ławce z nadzieją, że za chwilę się zjawi. Park o tej porze był ciemny i przerażający, więc założyła słuchawki i kaptur, by zagłuszyć szelest liści. To był bardzo zimny styczniowy wieczór, a ona siedziała tam bez kurtki. Minęła godzina lecz on się nie zjawił. Zadzwoniła do niego, odebrał jego kolega, rozłączyła się. Lecz po chwili zadzwoniła ponownie, odebrał on i powiedział -Nie przyjdę, jestem zajęty. Próbowała wytłumaczyć mu przez telefon, że to pilne, lecz płacz na to nie pozwolił. -Nie płacz - powiedział po czym się rozłączył. Wpadła w histerię, przez godzinę błąkała się sama po parku nie myśląc, że o tej porze to niebezpieczne. Wiedziała, że on świetnie bawi się z kolegami, a jej dał marznąć na ławce. Wszystko straciło sens, miała ochotę zapaść się pod ziemię./eternally
|
Dodaj komentarz
