|
Słuchając Titanica miała wszystko przed oczami, idealne postacie z przeszłości, idealne chwile. Czuła się jakby oglądała film ze sobą w roli głównej. Wtedy nie wiedziała jeszcze, że to wszystko pryśnie niczym bańka mydlana, wtedy się cieszyła, wtedy nie miała blizn na rękach i w sercu, wtedy nawet nie wiedziała, że jest w nim zakochana. Dopiero kiedy to wszystko się skończyło ona zrozumiała co miała. Teraz cierpi, nikt nawet nie wie jak bardzo. Każdy ma swój sposób na ból i każdy inny. Ona miała swój własny, postanowiła zachować go w pamięci, wyryła jego inicjały na nadgarstku. Dziś co minute sobie o nim przypomina. Mimo iż myśli, że to wszystko mija, myli się. Codziennie spoglądając na rękę widzi tą literę, a w głowie jego uśmiech, oczy. Nigdy o nim nie zapomni, nigdy.
|
Dodaj komentarz
