|
- Bo wiesz... Często chciałem dzwonić, spróbować to odbudować. Ale po tym widziałem Cię taką szczęśliwą, uśmiechnięta, a chłopacy mówili, że już chyba masz kogoś nowego, bo nosiłaś serce na trampku. Nie chciałem Ci tego niszczyć, wiesz? Nie chciałem ci tego odbierać. Ale tęskniłem codziennie… - wziął głęboki oddech i spojrzał wreszcie w jej oczy. Widział w nich maleńką łzę. Wytarł ją szybko i zaczął mówić dalej – a potem pojawiały się kolejne panny. Każda z nich miała coś z Ciebie, chociaż nie wiedziałem o tym do teraz. Wtedy zabiłem w sobie uczucia i zostałem zimny skurwysynem. Aż zobaczyłem cię pod tym drzewem i wszystko jakby odżyło… - i zamilkł , całując jej dłoń…
|
Dodaj komentarz
