|
Nadal się tak uśmiecham, mimo wszystko. Mimo, że mieszkasz na innym kontynencie, mimo, że mnie nie kochasz, że nie pytasz co u mnie, że w ogóle o nic nie pytasz. Uśmiecham się, uśmiechem, który odnalazłam w sobie gdy Cię poznałam. Ludzie widzą go u mnie na twarzy wtedy, gdy ktoś wspomni Twoje imię, nawet jeśli nie chodzi o Ciebie, gdy jestem w miejscu naszych dawnych spotkań, gdy moja mama czasem o Tobie wspomina, gdy wypadnie mi z portfela Twoje zdjęcie, gdy ubieram moje czarne szpilki, gdy jadę autobusem, gdy pale papierosy, gdy maluje rzęsy, gdy wychodzę na dach najwyższego bloku, gdy piję ze znajomymi, żeby zapomnieć, gdy jestem na tyle pijana, że trzymam kogoś za rękę i nie chce puścić, gdy przejeżdżam przez Twoją miejscowość i patrze na Twój dom, gdy zakładam czarną bieliznę, gdy siedzę na poddaszu i mocno przyciskam kolana do siebie gdy patrzę na sukienkę, w której wiązałeś mi kokardę i gdy znowu rozpisuje się bez sensu, niszcząc to co chce przekazać najbardziej.
|
Dodaj komentarz
