|
"Co piszesz?" - spytałeś. "Nic" - mruknęłam pod nosem. Odeszliście troszkę dalej. Wstałam i podbiegłam na tyle, żeby zrobić dużą przerwę między nami. Strach, przed tym, że możesz mnie zobaczyć w stanie w jakim się aktualnie znajduję.. Zawróciliście, tak, że szliśmy w jedną stronę. Zadzwonił mi telefon, obróciłam się, ale to nie ty dzwoniłeś. Spojrzałam na wyświetlacz, tata. Odebrałam i słaby głosem przywitałam się. Porozmawialiśmy 5 - 10 min. Doszłam do schodów które prowadziły na dachy. Wbiegłam do góry, jeszcze raz szybko obejrzałam się, nadal szliście jak ja. Szybkim i sprawnym ruchem wskoczyłam na dachy. Ukradkiem oka, zobaczyłam, że również wchodzicie po schodach. Byłam już nieźle wkurwiona i smutna. Znalazłam bardziej ostre szkło i zrobiłam głęboką ranę. Szczypało. Twój kuzyn jednym ruchem znalazł się przy mnie. "Idź z nim pogadać." Ze zdziwieniem w oczach spojrzałam się w twoją stronę. Opierałeś się o barierkę z telefonem w ręce, leciała nuta rapu. cz.2
|
Dodaj komentarz
