|
Na nowo uczę się żyć... ale żyć bez Ciebie... - jakoś daję radę, choć początki były trudne! Ale inaczej zrobić nie mogę... Odrzuciłeś wszystko... mnie, nasze piękne chwile, a w szczególności moją miłość... Zostawiłeś mnie samą z bólem, cierpieniem, smutkiem, z miłością... - zabolało mocno!!! Chciałam walczyć... ale im dłużej milczałeś, tym bardziej ja miałam pewność, że dla Ciebie jestem już nikim... powietrzem, może wspomnieniem, ale nic nie znaczącym... kompletnie nic... Nie zrobiłeś nic, abym myślała inaczej... Może właśnie tego chciałeś??? Nie rozumiem Cię... jak mogłeś tak postąpić... tak mnie potraktować... A gdzie twoje słowa, zapewnienia, że nie chcesz mnie skrzywdzić...?? że nie chcesz mnie zranić?? że nie jestem Ci obojętna...??
|
Dodaj komentarz
