|
Powiedziałeś mi coś miłego, a ja ukryłam te słowa w sercu. Przekręciłam srebrzysty kluczyk i schowałam, w najgłębszym zakamarku mej duszy. Dzisiaj otworzyłam tą chronioną skrytkę i ponownie usłyszałam twój miły głos. Słowa diametralnie zmieniły
znaczenie , ale nadal są dla mnie bezcenne! Muszę znowu je schować,
tam gdzie nikt ich nie znajdzie. Żeby się nie zgubiły, żeby ktoś nie zrozumiał twojej obietnicy na opak. Zrozum, że te słowa znaczą dla mnie tak wiele. Życie straciło by sens, gdybym nie mogła powtórzyć ich z pamięci. Kiedy się budzę, kiedy zasypiam towarzyszą mi. Schowam je. Serce to najodpowiedniejsza kryjówka. Tym razem jednak, kluczyk wrzucę do morza stworzonego z mych łez. Chyba nikt go nie wyłowi z tego basenu bez dna, a metal zerdzewieje niszczony słonymi kroplami mego cierpienia. To dostateczna nagroda i kara zarazem. Ale czy ktoś powiedział, że całe moje życie będzie usłane różami? Nikt?
|
Dodaj komentarz
