|
cz1 Zachód słońca. Dzień ustępował miejsca nocy. Niebo powoli zmieniało się w rozgwieżdżoną przestrzeń. Uśmiechnęła się przez łzy. Jeszcze nie dawno razem podziwiali wszystkie zachody. Jego oczy. Ciągle je widziała. Miały w sobie wszystko –ciemność nocy, świeżość poranka, głębię oceanu i… te dwie iskierki. Pamiętała ciepło jego dłoni. Wydawało się jej, że gdyby chciał tym ciepłem mógłby ogrzać cały świat. Odruchowo popatrzyła na swoje ręce. Wciąż marzyła o tym, że kiedyś będą znowu razem siedzieć nad brzegiem jeziora i nic nie mówiąc, świetnie się nawzajem rozumieć…
-Natalia! Nie siedź tam tyle, bo się przeziębisz! – mama wyrwała ją z zamyślenia. Otarła skrawkiem rękawa łzy i poszła w stronę domku. Uwielbiała ten swój mały azyl. Letniskowy domek nad jeziorem z daleka od ludzi, od cywilizacji. Gdy tam była czasami wydawało jej się ,że jest daleko także od swoich trosk, problemów. Teraz wszystko jednak przypominało jej o NIM. Kim był ON? Z pozoru zwyczajny chłopak –
|
Dodaj komentarz
