|
Może chcę dobrze, ale przynoszę ból i nagle wszystko wokół warte jest... Biegnę donikąd, choć coś mówi stój. Otwarta rana, ja znów sypię sól. Braterstwo tej samej niedoli, los rzuca kłody pod nogi. Nerwy rwą się spod kontroli. Zawsze muszę coś spierdolić. /PIH- Zawsze muszę coś spierdolić.
|
Dodaj komentarz
