|
Był Sylwester. Dobrze się bawiłam w gronie przyjaciół, ale nagle mocno zakręciło mi się w głowie. Wyszłam do toalety i gdy już opanowałam swoje dziwne ruchy wybiła północ. Za ścianą słyszałam głośne hałasy, śmiechy, śpiewki, życzenia i te szczere i mniej... Za okenem, przez żaluzje doskonale było widać światło bijące od fajerwerków. Stanęłam przed lustrem, spojrzałam w swoje oczy. Prócz resztek tuszu, który skruszył mi się pod powiekę nie widziałam nic, tylko pustkę. Przypomniałeś mi się Ty, zastanawiałam się jak Ty witasz Nowy Rok, czy myślisz o mnie i czy tęsknisz? Mimowolnie zaczęły spływaćmi łzy, chciałam jakoś je zatrzymać jednak potrzebne chyba mi było `wypłakanie się`. Po jakiś 15 minutach ogarnęłam się, otarłam łzy, poprawiłam włosy, makijaż, uśmiechnęłam się i powiedziałam szeptem do siebie `Muszę być silna, żeby przetrwać tęsknotę. Muszę.` Wcale nie było mi do śmiechu...
|
Dodaj komentarz
