|
strach przed walką? też go odczuwam, też boję się otwierać rano oczy i zastanawiać się co złego spotka mnie tego dnia. nie mogę patrzeć w te smutne oczy, twarz bez wyrazu, sińce pod oczami, odbijające się w lustrze. z każdą wiadomością boję się jeszcze bardziej. ponoć to co jest zaplanowane gdzieś tam, gdzie wstępu nie mamy, i tak się wydarzy. jeśli tak, to tutaj pojawia się potwierdzenie o moim egoiźmie ukazującym się ostatnio coraz częściej. jeśli to, co ma się stać, i tak się stanie, to aż wstyd się przyznać, ale tak, stchórzę i powiem wam, że zastanawiam się, czy nie byłoby lepiej gdybym nie wiedziała niektórych rzeczy. albo sie stanie, albo nie. jeśli tak, to bede miec tak cholernie wielkie wyrzuty sumienia, większe niż odległość stu kilometrów. jeśli nie? to chyba uwierzę w ludzkość. w cudy chyba też... bo z każdym słowem tracę nadzieję. na lepsze jutro...
|
Dodaj komentarz
