Pamietam to jak dziś, ten dzień, te czasy, kiedy jedynym problemem było pogodzenie przyjaciół z nauką. Kiedy największą frajdą było raczej samo zbijanie się z chłopaków, a nie latanie za nimi. Kiedy najpóźniejszą porą o której się wracało do domu była godzina 22, nie godzina 4 nad ranem jeszcze w stanie zajebanym. Dlaczego młodszy wiek sprawia nam mniej problemów, dlaczego zamiast stając się mądrzejsi, głupiejemy coraz bardziej, by w końcu kiedyś, za paredziesiąt lat, gdy będziemy to wspominać, nie śmiać się z tego, a płakać. Płakać i wypominać sobie wszystkie popełnione dotychczas błedy i stracone osoby tak bliskie Twemu sercu.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!