|
Zapomniałam ile znaczą dla mnie te brązowe oczy.Te duże,śliczne, brązowe tęczówki, w których byłam bezgranicznie zakochana i chyba wciąż jestem..Oszukiwałam wszystkich dookoła, ale przede wszystkim oszukiwałam sama siebie.Wierzyłam,że te wspomnienia z czasem kompletnie się zmyją,a Jego miejsce próbowałam wpuścić Jego imiennika i nawet na chwilę mi się to udało,lecz zbyt często całując Jego łapałam się na tym,że otwieram oczy i przenoszę się w objęcia właściciela brązowych oczu, jednak szybko wracałam do świata realnego..Świata,w którym nie łączy nas nic prócz wspomnień, świata,w którym nie jest nam dane bycie razem..Mieliśmy już swoją szansę, mielismy już swój czas,jednak szansy nie wykorzystaliśmy,a czas juz przeminął pozostawiając tęsknotę..bo wciaż tęsknie, mimo, ze usilnie wmawiam wszystkim, że tak nie jest.. ;(
|
Dodaj komentarz
pstrokatawmilosci:
w takich sytuacjach, najlepszym rozwiązaniem jest czas. trzeba, po prostu czekać, aż się zapomni. nie można absulutnie się łudzić, że istnieje jeszcze szansa, że będziecie razem, bo wtedy robi się tylko niepotrzebną nadzieję, która przysparza wiele bólu. życzę Ci, żebyś zapomniała jak najszybciej, i żebyś znalazła wartego siebie księcia z bajki. ;) trzymaj się. :**
