|
lubię, kiedy spotykamy się jak nigdy nic. Rozmawiamy o wszystkim jakbyśmy tego wieki nie robili. Nagle znajdujemy mnóstwo wspólnych tematów z których potrafimy się śmiać zapominając o wszystkim. Odprowadzam Cię do domu. Ciul z tym, że jest godzina 21 i idziemy jedną z najbardziej niebezpiecznych ulic miasta. Jest ciemno, pytasz mnie czy nie będę bała się sama wracać. Na wszystko stanowczo zaprzeczam chociaż wiem że jak przyjdzie mi samej iść za chwile to będę sie trzęsła jak galareta. Ale teraz to się nie liczy. Liczy się tylko to, że mogę być koło Ciebie i spojrzeć raz na jakiś czas, żeby dobrze sobie Ciebie zapamiętać. Nagle znajdujemy się przed jego blokiem. Pyta czy na pewno nie będę sie bała sama wracać. Milcze. On milczy. Nagle czuję, że moje serce zalewa fala gorąca, przytula mnie i stoimy tak dłuższą chwilę. Motyle w moim brzuchu ożyły. chyba.
|
Dodaj komentarz
