|
Jak to jest być człowiekiem ? spytał ptak
Sam nie wiem,
Być więźniem swojej skóry
a sięgać nieskończoności.
Być jeńcem drabiny czasu
a dotykać wieczności.
Być beznadziejnie niepewnym
i szaleńcem nadziei.
Być igłą szronu
i garścią upału
Wdychać powietrze
dusić się bez słowa
Płonąć
i gniazdo mieć z popiołu
Jeść chleb
lecz głodem się nasycać
Umierać bez miłości
a kochać przez śmierć.
To śmieszne , odrzekł ptak
wzlatując w powietrze lekko.
|
Dodaj komentarz
