|
Sprzątałam w domu, kiedy nagle zadzwonił telefon. Podbiegłam szybko. I ucieszona, natychmiast odebrałam. - Słucham? - Cześć, co robisz? - Ymm.. - Popatrzyłam na otaczające mnie worki na śmieci, poprzestawiane meble, wiadro, mopa i zmiotkę, odpowiedziałam - Właściwie to nic.. - Ooo, to masz 30min na zebranie się, czy coś. - Co?! - krzyknęłam do słuchawki. - Ale ja.. Mało! - Dobra, godz. i 30min. max. - Eee, noo.. dobra. - Pa i do zobaczenia, słonko. - No pa, pa. - Odłączyłam się, po czym siadłam na schodach, patrząc z przerażeniem na bałagan. Usłyszałam kroki mojej mamy, wychodzącej z pokoju. Rzuciłam się na nią ze słowami - Mamooo.. jest taka sprawa... - Dobra, leć się zbierać, posprzątam za Ciebie. - Uśmiechając się, popchnęła mnie w stronę łazienki. Ona zawsze rozumiała, co chcę jej powiedzieć, nawet jeśli jeszcze nie zaczęłam mówić, o co chodzi. I zawsze ratowała mi dupsko w takich sytuacjach, za co ją w prost uwielbiałam. / pepsiak
|
Dodaj komentarz
