I ja trochę nie żyję, I ty trochę nie żyjesz. Wpadasz, szybę wybijesz. Ja leżę. A ty fruwasz, Fruwasz, wyczuwasz, fruwasz, Całujesz mnie i witasz. Ja leżę. Wierzę. A ty znów nad poduszką, Troszeczkę za płaściutko I za-nad głową, Ale nie papierowo, A po ludzku i rzewnie, Więc czuję to tak pewnie. Wzruszam się do zazdrości O ludzi, o gości, o coś, Bez słów graty wywracam Pół na niby, pół wściekle, Zabić ciebie? Czy meble? I buch: ten żal do siebie: Budzę się, nie ma ciebie. Leżę. Tramwaje, świat, Dzień. Z ciebie ani cień. Ty ani tak, ani tak, Już nie żyjesz pięć lat. Wiesz o tym? Wiesz?

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!