 |
wiezien_serca.moblo.pl
Siedzę przed lustrem i patrzę na siebie... Mogę policzyć wszystkie żebra jakie mam... Zawsze chciałam schudnąć dziś bym oddała wszystko żeby ważyć tyle co miesiąc temu
|
|
 |
|
Siedzę przed lustrem i patrzę na siebie... Mogę policzyć wszystkie żebra jakie mam... Zawsze chciałam schudnąć, dziś bym oddała wszystko, żeby ważyć tyle co miesiąc temu. Jestem w domu... Boże ile jeszcze będę miała sił? Jest mi coraz ciężej... Czasami sprawia mi trudność najprostsza rzecz... Kurwa, a myślałam, że złamane serce to najgorsze co może być. Nie... są gorsze rzeczy.
|
|
|
|
Wracając do kraken zamieszkał w moim ciele, i się rządzi, no ale ja mu nie dam się panoszyć.. Dziś mam pierwsza krakeno-terapię, ciekawe jak to zniosę... Chyba jeszcze do mnie nie dotarło, że ten chuj na prawdę tam jest, i na prawdę mam sie z nim bić... Ja? Boże dlaczego ja ? Ja mam 24 lata i za rok miałam wyjść za mąż, mieć dom, ogródek i dziecko... A teraz? Nie wiem czy dożyję, przyszłego tygodnia.
|
|
|
|
Rodzice wyszli o 20.00. On został... Popatrzył na mnie..- Boję się kochanie...-Ja też.- Nie chcę, Cię zostawić.-Nie zostawisz, wierze w to masz więcej siły niż nie jeden strongmen, dasz radę, wiem, że skopiesz mu dupę, a ja Ci pomogę jak tylko będę mógł.
|
|
|
|
Podejrzewają co mi jest, z reszta rozmawiali wcześniej z lekarzem, jak jeszcze nie było pewności. Wzięłam głęboki wdech... A więc wiedzą już co mi jest... Hymmm. siedzi we mnie kraken, bawiąc sie w wampira psuje wpierdala mi krew. Zobaczyłam jak mama na chwilę zamieniła się w kamienny posąg, a tata zacisnął pięści... Mój ukochany chyba nie zrozumiał, albo nie chciał, bo spojrzał na mnie jak na debila. Znów wzięłam wdech...- Mam raka, czy tam białaczkę jak wolicie... ja wolę nazwę kraken skoro siedzi we mnie to chyba mogę go nazywać jak chce uśmiechnęłam się, ale czułam jak napływają mi łzy do oczu... - Oczywiście, że możesz- Powiedział, po czym poczułam jak ukochane ramiona oplatają moje ciało, i wtulają moją głowę w ukochaną klatkę piersiową, wiedział, że teraz tego potrzebuję
|
|
|
|
Siedząc na parapecie szpitalnego okna spojrzałam na zegarek, był 2 w nocy. Łzy leciały mi po policzkach od 12 godzin. Czułam strach, ogromny, jak mam to powiedzieć bliskim, jak mam to powiedzieć jemu? Wiedziałam, że właśnie ruszam na wojnę... Nie wiem czy z niej wrócę, nie wiem czy dam radę, czy będę miała tyle sił. Wiem jedno Krakenie jeszcze nie wiem jak ale skopie Ci dupę.
|
|
|
|
Mogłabym powiedzieć, że bolało mnie gdy wyciągałam z serca wszystkie szkła, wszystkie drzazgi. Mogłabym powiedzieć, że krzyczałam z bólu, gdy opatrywałam wszystkie te zadry, wszystkie otarcia, skaleczenia, dziury, i choć straciłam dużo czasu, krwi, myśli i łez to wiem, że dziś powiem, że było warto... Dziś już mnie tak łatwo nie zranisz.
|
|
|
|
Zwykle darłam się jak oparzona... A dziś milczałam. To on krzyczał: Uwierz mi! Zostań tu proszę! Jego łzy z hukiem opadały na podłogę. Jeśli mnie zostawisz przyjmę to na klatę, ale nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie. Co mam zrobić żebyś wiedziała, że mi zależy kurwa kocham Cię! Rozległ się huk. Rozwalił pięścią ścianę. -Jesteś dla mnie wszystkim.-powiedział opadając na kolana. Uwierzyłam mu.
|
|
|
|
Nad moim miastem roztacza się czarne niebo...
Wiem gdzie jesteś, ona pewnie jest obok.
|
|
|
|
Bicie Twojego serca w środku cichej nocy, ciepło Twoich ramion w zimnym pokoju i Twój uśmiech gdy otwieram oczy.... Nic więcej nie ma znaczenia.
|
|
|
|
Nie wiem czy to ma sens, ale wiem, że Cię kocham. Mi to wystarczy.
|
|
|
|
Jedyne czego potrzebuje, to czuć Twój oddech na mojej szyi, i zasypiania przy rytmie bicia Twojego serca.
|
|
|
|
Tacy sami a przepaść między nami .
|
|
|
|
Dodaj komentarz