 |
przeeejebane.nie.moblo.pl
Chciałam powrócić do lat z dzieciństwa ale mówiąc to nie miałam na myśli żeby na nowo uczyć się chodzić..
|
|
 |
|
Chciałam powrócić do lat z dzieciństwa, ale mówiąc to nie miałam na myśli, żeby na nowo uczyć się chodzić..
|
|
|
|
Nie zadawała sobie pytania dlaczego los tak bardzo ją teraz krzywdzi.. Zdawała sobie sprawę, że ostatnio skrzywdziła wielu ludzi, więc sama musiała teraz pocierpieć. no cóż.. za błędy trzeba płacić..
|
|
|
|
cd. --> zupełnie inną osobą. I śmiało mogę stwierdzić, że chyba miał większy wpływ na moje wychowanie niż rodzice. Nie żeby oni się mną nie interesowali, ale po prostu gry Brat coś powiedział to zawsze tak robiłam. Nawet nie pokazując Mu tego i tak zawsze starałam się, by wyszło po jego myśli, bo, może to głupie, ale ja wierzę, że On ma zawsze racje.
|
|
|
|
Brat był dla mnie zawsze mimo wszystko najważniejszy. Nie mam pojęcia dlaczego. Zawsze najbardziej liczyłam się z Jego zdaniem, od dziecka mi imponował. To był taki mój najbardziej skryty w sercu idol. Bo nigdy nikomu się nie przyznałam jak bardzo jest dla mnie ważny.. Mogłabym wymieniać całymi godzinami chwile w których doprowadził mnie do szaleństwa, oburzenia, gdy miałam Go kompletnie dość.. A tylko w nielicznych sytuacjach był dla mnie miły, czuły, ciepły i troskliwy. Mimo każdego bólu jaki mi zadał; gdy w dzieciństwie mocno popchnął albo zniszczył ulubionego misia, a w tym nastoletnim życiu nie raz wyzwał mnie od najgorszych, wiem, ze bardzo mnie kocha. Bo widzę, jak troszczy się gdy jest mi ciężko, jak martwi się, kiedy wieczorem długo nie wracam do domu, albo jak zabrania mi nadużywania alkoholu, bo nie chce żebym zeszła na psy.. I może dlatego, ze trzyma swoje uczucia bardzo mocno ukryte, to gdy mi je okazuje, cieszę się podwójnie. Wiem, że gdyby nie On, dzisiaj byłabym
|
|
|
|
Załamana.. Przygnębiona.. Smutna.. Leżała na łóżku i rozczulała się nad swoim losem, a tata i najukochańszy brat robili jej opatrunek. Wtedy poczuła, że co by się nie działo, to będą to dwaj najważniejsi mężczyźni w jej życiu.. Często się z nimi kłóciła, nie zgadzała się z ich zdaniem, a niektóre poglądy różniły ich totalnie.. Ale w najtrudniejszych dla niej chwilach byli przy niej. Nie potrafiła opisać uczucia, gdy tata, który nigdy nie okazywał jej uczuć, przyszedł w nocy, chwycił za rękę i zaczął ją pocieszać. Wtedy popłakała się jeszcze bardziej, dziękując Bogu, że ma takiego ojca. A jak wspaniałe były pocieszenia brata? Wierzyła w jogo słowa już od dziecka, jak w żadne inne i to właśnie one najbardziej dodawały jej otuchy..
|
|
|
|
Nie jestem oryginalna. Nawet nie staram się być. Ja, tak jak inni, gdy mam doła, słucham smutnych piosenek i gapię się na padający za oknem deszcz. Po policzkach spływają mi raz po raz łzy, których nawet nie chce mi się wycierać.. Wolę skupić się na kroplach deszczu, które pomagają mi uwolnić myśli.
|
|
|
|
Wiem, że powrót do Ciebie nie byłby rozsądną decyzją, ale ewidentnie to co od kilku miesięcy dzieje się w moim życiu całkowicie mija się z rozsądkiem..
|
|
|
|
Bo czasem po prostu wracam do tamtych wspomnień.. Nie wiem jak długo będę jeszcze to robić, ale wiem, że jak narazie od czasu do czasu po prostu muszę. Posłuchać naszych piosenek, pooglądać nasze zdjęcia, poczytać smsy od Ciebie, których jakoś nie umiałam usunąć.. . Leżąc na łóżku, gapię się w sufit i przypominam sobie najcudowniejsze chwile mojego życia.. Choć serce ściska mnie wtedy bardzo mocno, to nie potrafię się nie uśmiechać. Czasem poleci mi łza, ale nigdy z rozpaczy..zawsze ze wzruszenia. To oczywiste, że zadaje sobie czasem pytanie dlaczego wypuściłam tak wielkie szczęście z moich rąk.. Ale nie wiem czy potrafiłabym odbudować to co było między nami... Raczej nie, zdecydowanie za bardzo bym się bała, że znowu Cię zranię. Przecież doskonale wiem, że na to nie zasługujesz.. Dlatego, mimo wszystko, wiem że lepiej jest gdy się nie widujemy, nie piszemy.. Nie ufam sobie i nie wiem czy gdybym zdecydowała się na spotkanie z Tobą, coś nie pokusiło by mnie by dać nam kolejną szanse..
|
|
|
|
I choć od tamtego wydarzenia minęło już kilka dni, nadal pamiętam dokładnie tą chwilę.. ten dzień.. ten mecz.. i pomimo, że mogłoby się wydawać że doszłam już do siebie, to właśnie dziś jakoś to wszystko wróciło na nowo.. znowu na moich policzkach widnieją łzy, a głos jest nadzwyczaj ponury. Jestem pewna, ze nigdy o tym nie zapomnę. Nie zapomnę tamtego dnia, cierpienia, bólu, załamania jakie mnie wtedy dotknęło. Bo wydawało mi się, ze może to być jeden z najlepszych meczów w mojej dotychczasowej karierze, a skończył się tak tragicznie.. Bo dla sportowca kontuzja to najgorsza z tragedii. A w meczu w którym jesteś podporą drużyny, boli jeszcze bardziej.. Teraz w głowie mam milion myśli, a najjaśniejszą z nich jest pytanie.. 'Dlaczego najpiękniejsze chwile, życie psuje na siłę' ?
|
|
|
|
dzisiaj kolejny raz zawaliłam.. po prostu miałam zły humor i musiałam się na kimś wyżyć.. nieszczęśliwie padło na Ciebie.. i chociaż powinieneś być ostatnią osobą na której mogłabym wyładować moją złość, to jednak to zrobiłam. nie znoszę mojego charakteru i głupich zachowań.. chociaż wiem, że mógłbyś się na mnie obrazić i czekać aż Cię przeproszę, ty oczywiście kilka minut po wyjściu z mojego domu napisałeś: 'dziubek dobrze wiesz że nie umiem być na Ciebie zły'. w takich chwilach nienawidzę siebie jeszcze bardziej..
|
|
|
|
Czytając książkę stwierdziłam, że główna bohaterka to kompletna kretynka. jej zachowanie doprowadzało mnie do szału i wszechogarniającej irytacji. Dopiero po chwili spostrzegłam, że tak cholernie jest do mnie podobna.. No cóż zawsze twierdziłam, że będąc kimś innym nienawidziłabym takiej osoby jaką jestem teraz.
|
|
|
|
I chyba za bardzo zaczyna zależeć mi na Twoim zdaniu..
|
|
|
|
Dodaj komentarz