 |
memoirs.moblo.pl
To już jutro... 23 lipca 2011 godzina 15.00. Nasz ślub słoneczko. Kocham Cię.
|
|
 |
|
To już jutro... 23 lipca 2011, godzina 15.00. Nasz ślub słoneczko. ;)) Kocham Cię. ;*****
|
|
|
|
Umiałam sprawić, że się poznaliśmy. Umiałam sprawić, że uśmiechałeś się dzięki mnie. Umiałam sprawić, że niektóre sytuacje kojarzyły Ci się tylko ze mną. Umiałam sprawić, że w pewien sposób byłam dla Ciebie wyjątkowa. Umiałam sprawić, że mi zaufałeś. Umiałam sprawić, że prosiłeś mnie o radę - Ty, człowiek, który rzadko komu się zwierza. Umiałam sprawić, że staliśmy się sobie bliscy.
|
|
|
|
Kochamy to, czego nie możemy mieć, czego nie możemy dotykać, do czego nie możemy się uśmiechać, mówić. Kochamy nieosiągalne. Kiedy staje się dostępne - to, do czego tak biło nasze serducho, a ciało lgnęło, nagle wymyka się spod wszelkich prawidłowości. Dlatego tak chcemy tych skurwieli. Bo tylko oni nigdy nie dają nam świadomości, że już są i będą dalej. Nie pozwalają naszemu sercu bić wolniej.
|
|
|
|
Zwalmy wszystko na alkohol. Ja byłam pijana, Ty byłeś pijany. Nie było uczucia.
|
|
|
|
Stoję obok Ciebie. Od Twoich ust dzieli mnie kilkanaście centymetrów, staje na palcach, mam Cię na wyciągnięcie języka. Dotykam Twoich ust, słyszę jak przyśpiesza Ci serce, i czuję że do szczęścia nie potrzeba mi już nic.
|
|
|
|
Nadal się tak uśmiecham, mimo wszystko. Mimo, że mieszkasz na innym kontynencie, mimo, że mnie nie kochasz, że nie pytasz co u mnie, że w ogóle o nic nie pytasz. Uśmiecham się, uśmiechem, który odnalazłam w sobie gdy Cię poznałam. Ludzie widzą go u mnie na twarzy wtedy, gdy ktoś wspomni Twoje imię, nawet jeśli nie chodzi o Ciebie, gdy jestem w miejscu naszych dawnych spotkań, gdy moja mama czasem o Tobie wspomina, gdy wypadnie mi z portfela Twoje zdjęcie, gdy ubieram moje czarne szpilki, gdy jadę autobusem, gdy pale papierosy, gdy maluje rzęsy, gdy wychodzę na dach najwyższego bloku, gdy piję ze znajomymi, żeby zapomnieć, gdy jestem na tyle pijana, że trzymam kogoś za rękę i nie chce puścić, gdy przejeżdżam przez Twoją miejscowość i patrze na Twój dom, gdy zakładam czarną bieliznę, gdy siedzę na poddaszu i mocno przyciskam kolana do siebie gdy patrzę na sukienkę, w której wiązałeś mi kokardę i gdy znowu rozpisuje się bez sensu, niszcząc to co chce przekazać najbardziej.
|
|
|
|
Nie obwiniaj świata. To Ty spieprzyłeś sprawę.
|
|
|
|
Dobrze wiem, że czasem bardzo trudno mnie kochać, ale chyba łatwo zobaczyć miłość w moich oczach. Mam ją tylko dla Ciebie, całe serce dla Ciebie, mam wszystko dla Ciebie - jak wiele? Może nawet nie wiesz.
|
|
|
|
Bo nie obchodzą mnie te wszystkie dni, kiedy jest źle. Gdy chcę uciekać albo kiedy to Ty chcesz uciekać. Ja wiem i Ty to wiesz, że będziemy na siebie czekać. To coś o przeznaczeniach, których się nie rozłączy. Kiedyś będą o nas pisali książki.
|
|
|
|
Właściwie, to dobre słowo. Taka przykrywka do wszystkiego, czego nie chcemy powiedzieć. Właściwie dobrze, to znaczy, nie, nie dobrze, ale prawie źle, ale po co Ci o tym mówić. Właściwie zdrowa, to znaczy chora, może była chora, może jeszcze nie doszła do siebie, więc właściwie zdrowa, ale nie Twoja sprawa. Właściwie myślałam, żeby do Ciebie zadzwonić, to znaczy, nie, nie chciałam dzwonić, ale nie wiem, co powiedzieć, więc słowo właściwie i tak da Ci do zrozumienia, że nie dzwoń Ty również. Właściwie mam czas - i tylko głos się zawiesza na tym słowie właściwie. Jakby to słowo miał swój specjalny akcent, niepolski, lekko przeciągły, śpiewny, następujący po sylabie wła... oddzielony pauzą od reszty. Właściwie - to znaczy prawie kłamstwo. Właściwie nic mi nie jest. To znaczy jest mi wszystko.
|
|
|
|
Pokochał mnie za oczy, nie za efekt uzyskany za pomocą cieni i podkręcającej maskary. Pokochał mnie za włosy, te poranne niesforne kosmyki, nie rezultat długiej walki z suszarką, prostownicą i lakierem do włosów. Pokochał mnie za wredne docinki, a nie za wszystkie teksty przygotowane w celu jak najlepszego zaprezentowania się. Pokochał mnie taką jaka jestem, dlatego wiem, że już na zawsze. / Kocham Cię słoneczko! ;********
|
|
|
|
Czasem tęsknimy za osobami które w gruncie rzeczy nie zasługują na to... W naszym umyśle istnieje tylko ich wyidealizowany obraz, zapominamy o tym jak było naprawdę myśląc tylko o tym co było kiedyś piękne, a za czym tęsknimy, za tym co już nie wróci...
|
|
|
|
Dodaj komentarz