 |
kozaaak.moblo.pl
Następnego dnia już się nie spotkamy. Za tydzień już nie pogadamy. Za miesiąc zaczniemy zapominać. Za rok za rok już nie poznamy się.
|
|
 |
|
Następnego dnia już się nie spotkamy. Za tydzień już nie pogadamy. Za miesiąc zaczniemy zapominać. Za rok, za rok już nie poznamy się.
|
|
|
|
Środek nocy. Park. Znajomi. Nowi. Wakacyjne klimaty. Moje myśli z Tobą , zawsze o Tobie. Dlaczego Ciebie tu nie ma, dlaczego mnie tutaj zostawiłeś. Miłość. Tak ciężko żyć bez życia. Wróć do mnie na chwilę. Odwiedzę Cie. Kupię lampkę. Pójdę na Twój grób. Kolejne łzy opuszcza moje oczy, szloch wstrzasnie moim ciałem. Ale wiesz co, będzie mi lżej, przez chwilę bliżej Ciebie. Może zacznę wspominać dobre chwilę, uśmiechnę się. Do Ciebie.
|
|
|
|
Środek nocy. Park. Znajomi. Nowi. Wakacyjne klimaty. Moje myśli z Tobą , zawsze o Tobie. Dlaczego Ciebie tu nie ma, dlaczego mnie tutaj zostawiłeś. Miłość. Tak ciężko żyć bez życia. Wróć do mnie na chwilę. Odwiedzę Cie. Kupię lampkę. Pójdę na Twój grób. Kolejne łzy opuszcza moje oczy, szloch wstrzasnie moim ciałem. Ale wiesz co, będzie mi lżej, przez chwilę bliżej Ciebie. Może zacznę wspominać dobre chwilę, uśmiechnę się. Do Ciebie.
|
|
|
|
Dzisiaj kolejny raz siadam w parku, odpalam papierosa i patrzę na te uśmiechnięte twarze. Myślę jakby to było, gdybym sama zaczęła się uśmiechać. Może zaczęłoby padać, spadł śnieg w lecie albo czas się zatrzymał. Nie pamiętam jak to jest się uśmiechać i to boli. Tak serdecznie, bez przymusu.
|
|
|
|
Ludzie boją się pająków, szczurów, węży albo dzików. Ja jednak najbardziej boję się właśnie ludzi. Ludzie ranią najmocniej. Słowami i czynami.
|
|
|
|
Śmierć jest bałaganem, rozpruwa na pół. Śmierć do zło. Śmierć to ból. Śmierć to żal. Ludzie powiadają, że 'z czasem będzie lepiej'- kłamią. To uczucie bólu, żalu, samotności pozostaje na zawsze. Przypomina Ci sie o tym każdego dnia, dlatego każdego dnia po raz kolejny łamie Ci się serce i czujesz pustkę, Z czasem coraz lepiej będziesz umiał oszukiwać samego siebie, maskować ból i kreować uśmiech na twarzy. Udawać normalność.
|
|
|
|
Bywają takie dni, jak dziś, kiedy myślę, że może jednak mogłabym zacząć żyć, spróbować sie zakochać, spróbować chociaż stworzyć coś stałego ... Po pięciu latach zaczęłam zwracać uwagę na innych, na ich wygląd, na ich zachowanie. Czasami już nawet nie porównuję ich do Ciebie, wiem, że to było dziwne, ale chciałabym mieć choć cząstkę Ciebie, może w kimś innym. Wiem, to niemożliwe, przepraszam.
|
|
|
|
Wiesz, lubię to jak mrużysz oczy, gdy na mnie spoglądasz. Czuję jak mi się przyglądasz, gdy nie parzę. I wiem, że myślisz o mnie częściej niż byś chciał, bo dostrzegasz więcej niż inni. Ja odpycham Ciebie, Ty odpychasz mnie. Zbyt wielka przepaść nas dzieli, byśmy mogli coś, cokolwiek zacząć.
|
|
|
|
Czasami zastanawiam się czy ten stan można już nazwać depresją. Żywię wielką nadzieję, że jednak to jeszcze nie to, ale to co się dzieję w mojej głowie jest dalekie od normalności.
|
|
|
|
Wczoraj pierwszy raz od kilku długich lat, okazałam słabość. W jednej chwili poczułam łzę na policzku, a chwilę wcześniej się śmiałam. Słyszałam ich głosy, gdy rozmawiali tak beztrosko o miłości. Jak, gdzie, kiedy. Jak mocno kochają i co dla nich się liczy. Słyszałam ich głosy, ale w mojej głowie były całkiem inne obrazy, śmialiśmy się w parku, śpiewaliśmy na koncertach,tańczyliśmy w deszczu, podróżowaliśmy. Ich głosy, ich śmiech, znowu sobie uświadomiłam, że ja już nie będę tego mieć. Miłość jest piękna, ale słaba. Przypadki rozdzielają ludzi.
|
|
|
|
Kiedyś myślałam, że samotność będzie moim zbawieniem, dziś wiem, że największym grzechem.
|
|
|
|
Ucieczka. Uciekłam. Pokonałam pół świata by odciąć się od ludzi, od zwyczajów, od wspomnień, od chwil, od rzeczy przypominających mi to, o czym chciałam zapomnieć. Liczyła się tylko ucieczka. Ale wiecie co, dalej to pamiętam. Wraca do mnie niczym bumerang, musiałabym siebie zmienić, by o nim zapomnieć, ale jak zmienić to kim się jest ...
|
|
|
|
Dodaj komentarz