 |
|
Twoja obojętność rani mnie najbardziej [kocham_ranic]
|
|
|
|
Dziękuję za pokazanie jak bardzo beznadziejna jest miłość...[kocham_ranic]
|
|
|
|
Poddałam się. Stałam się pusta. Nie próbuję nadawać dniom sens, nie staram się o Niego, nie staram się nawet o chłopaka, który mógłby być przyjacielem. Po prostu znowu jestem zimna, wredna, odpycham od siebie wszystkich. Nie uśmiecham się. Nie umiem się uśmiechnąć. Nawet sztucznie. Popadłam w apatię, obojętność. Nic mnie nie wzrusza, nie cieszy, nie rani, nie przejmuje mnie nic…[kocham_ranic]
|
|
|
|
Już mnie nie obchodzą te Twoje zielone oczy. Teraz mam inne. Brązowe..
|
|
|
|
Na początku wydawał mi się za spokojny, za cichy... Dopiero później odrobinę się rozkręcił. Zaimponował mi tym że nie palił, nie pił i nie ćpał... Był taki..inny, niezwykły... Do tego jego śliczne oczy, uśmiech, włosy, które lekko się kręciły...Tak, ukradł moje serce i dalej się uśmiecham wspominając jak kiedyś dobrze się dogadywaliśmy...[kocham_ranic]
|
|
|
|
I do dzisiaj prześladuje mnie Twój wzrok, kiedy dowiedziałeś się że palę... Teraz wiem, albo raczej czuję, że to przez to jesteś taki obojętny w stosunku do mnie..[kocham_ranic]
|
|
|
|
Siedziała na schodach z papierosem w ręce. Zabijała nikotyną własne uczucia i myśli, nie przejmując się, że tak naprawdę zabija siebie...[kocham_ranic]
|
|
|
|
Znowu przestałam radzić sobie sama ze sobą. Spadłam w dół, przerażona własnymi uczuciami, myślami... Przerażona jak dobrze mi w Twoich ramionach, jednakże przy tym zostawała świadomość, że możesz być tylko przyjacielem... Przestraszona, że szukam Jego brązowych oczu. Przerażona bólem jaki sprawiał fakt, że zdawał się mnie nie zauważać, że potrafiłam rozmawiać z każdym tylko nie z nim... Znowu zaczęłam się izolować od innych, bojąc się kolejnego zranienia. Sama nawet nie wiedziałam kiedy, powoli odruchowo odsuwałam się od ludzi, kiedy tylko zaczęłam czuć, że są za blisko mnie...[kocham_ranic]
|
|
|
|
Zaczęliśmy się coraz bardziej dogadywać, przytulałeś mnie coraz częściej bez powodu, albo jak byłam smutna, poprawiałeś humor i zacząłeś przepraszać, prosząc bym się nie fochała już na Ciebie... Zrozumiałam,że jesteś blisko mnie, za blisko... Przestraszyłam się, że w końcu już nie będziesz tylko zwykłym kolegą, ale kimś więcej...Bałam się że znowu cholernie zacznie mi zależeć... Dlatego zaczęłam być taka obojętna, ignorując Cię. Nie rozumiałeś, pytałeś dlaczego... Odpowiedziałam tylko, że mnie denerwujesz czasami swoim zachowaniem. W końcu dałeś mi spokój. Tylko ten żal w Twoich oczach nie dawał mi spokoju. Prześladuje mnie dotąd powodując wyrzuty sumienia...[kocham_ranic]
|
|
|
|
Za niedługo będziesz sadzał sobie na kolanach inną, wtulając ją w siebie i szepcząc, że już mnie nie kochałeś, a nasz związek opierał się tylko na czułościach... Będziesz jej obiecywał, że zostaniecie razem długo... Będziesz szeptał, że kochasz ją jak żadną inną przedtem, że jest najważniejsza... Będziesz ją okłamywał wciskając jej słodkie bajery tak jak mi...[kocham_ranic]
|
|
|
|
Podnoszę wzrok i patrzę na znajdujących się ludzi na korytarzu. Mój wzrok w końcu pada na niego. Stoi z kolegą. Uśmiecha się, a jego brązowe oczy błyszczą z radości. Nagle napada mnie dziwna chęć, żeby to kiedyś na mnie spojrzał swoimi brązowymi oczami i do mnie uśmiechnął się tak ładnie. Wiem jednak, że to niemożliwe. Odwracam wzrok od niego...[kocham_ranic]
|
|
|
|
A kiedy już spoglądam na Niego to odruchowo wzrok zatrzymuję na Jego brązowych oczach. [kocham_ranic]
|
|
|
|
Dodaj komentarz