 |
katajiina.moblo.pl
A dziś gdy go mija nie płacze już i nie opuszcza wzroku. Jedyne co jej towarzyszy to to uczucie w żołądku dziwne kłucie takie samo jakie wywołuje kręcenie się zbyt dług
|
|
 |
|
A dziś gdy go mija nie płacze już i nie opuszcza wzroku. Jedyne co jej towarzyszy to to uczucie w żołądku, dziwne kłucie, takie samo jakie wywołuje kręcenie się zbyt długo w kółko na karuzeli. Po prostu ją mdli. /katajiina
|
|
|
|
Wykupiła bilet na koncert, ubrała swoje ulubione trampki, założyła na tyłek najlepsze jeansy i zasłoniła włosy kapturem. Poszła pod scenę. Przez chwile słuchała muzyki, ale szybko zmieniła miejsce. Razem z ekipą poszła na przystanek. Potem na domową imprezę. Nie ważne, że nie tak miał wyglądać ten wieczór. Ważne, że tego wieczoru był przy niej On. /katajiina
|
|
|
|
uwielbiała te wieczory kiedy razem sklejali jakieś rymy. za oknem padał deszcz, muzyka cicho narzucała bas a oni wymyślali najrozmaitsze teksty. Czuła w tedy, że może na niego liczyć. /katajiina
|
|
|
|
Kiedy siedziała cicho i nie wiedziała co ze sobą zrobić zabrzmiał dzwonek jej sms'a "hej laska :* co tam porabiasz? tęsknisz?" i na twarzy od razu pojawił się uśmiech. Dobrze jest mieć przyjaciółkę, która wyczuwa kiedy się nudzisz /katajiina
|
|
|
|
Kim jest mój facet? Dupkiem. Tak. Ja wiem. Dość popularne ostatnio zajęcie wśród mężczyzn. Ale to nic. W końcu jestem kobietą, a jak to ktoś kiedyś powiedział: one uwielbiają dupków. No i jak to ostatnio rzuciło mi się w oczy na jednym z portali "teoretycznie jest dupkiem, ale praktycznie - całym moim światem" /katajiina
|
|
|
|
Powiedział, że mnie kocha. A przecież umawialiśmy się, że żadne z Nas nie wierzy w miłość, że to będzie tylko zwykła znajomość, że nawet jeśli będziemy kiedyś razem to nie ma mowy o żadnej miłości. Jak mógł mnie tak perfidnie okłamać! Ale kiedy uzasadnił swoją odpowiedz zrozumiałam, że nie okłamał mnie. Zrozumiałam, że mówił szczerą prawdę, ale jego poglądy nabrały innego charakteru. Zrozumiałam to kiedy powiedział mi, w drodze wyjaśnień, "Kochanie, nie kłamałem, ja po prostu nie zawsze wiedziałem o Twoim istnieniu, wybacz". /katajiina
|
|
|
|
Jest mój, tylko i wyłącznie mój. To nie była kwestia wyprodukowania go i naszycia na nim mojego firmowego znaczka. Nie. On po prostu chciał być mój. A ja chciałam być jego, więc mu na to pozwoliłam. /katajiina
|
|
|
|
Spędziłam z nim cudowne 5 lat. Nagle pojawiłaś się Ty. Znikąd. No, nie do końca. Byłaś cały czas obok, ale w roli mojej przyjaciółki. Wiedziałaś co lubi, czego nie znosi. Bo przecież Ci o nim wspominałam. Mówiłam Ci o naszych kłótniach, radościach. Wiedziałaś ile słodzi, że nie znosi kotów. Wiedziałaś jak ma na drugie imię i gdzie chciałby spędzić wakacje. Wiedziałaś, że nie potrzebnie zaproponowałam mu kilka rzeczy, że nie powinnam poruszać paru tematów. Wiedziałaś o nim wszystko. A kiedy już zebrałaś pięcioletnie informacje i wreszcie mogłaś być jego ideałem to stałaś się nim. Zostawił mnie dla kogoś kto jest TĄ JEDYNĄ. Zostawił mnie dla mojej przyjaciółki, która wie jak być idealną dzięki moim błędom. Ale wiesz co? Jeśli jakaś kobieta jest w stanie odbić mi mojego faceta to ja go nie chce. I nie ważne, że tyle razem z nim przeszłam. Weź go sobie! Jesteś moją przyjaciółką a on facetem którego kocham. Chce waszego szczęścia, a jeśli razem Wam dobrze to niech tak zostanie /katajiina
|
|
|
|
Czuje się niezrozumiała w świecie, w którym najlepsze przyjaciółki rzucają się na siebie za niepoinformowanie o pożyczeniu ulubionego lakieru do paznokcie. Czuje się porzucona w rzeczywistości, która doradza mi wydłubanie oczu najlepszej przyjaciółce tylko dlatego, że zakochała się w moim facecie. Przecież nikt nie mówił, że on już zawsze będzie mój. No ok. Może mówił... On mówił. Ale co z tego! W końcu chyba lepiej, żeby razem byli szczęśliwi niż osobno płakali. W końcu to moi bliscy. Powinnam chcieć ich szczęścia. I chce. Może w głębi duszy wolałabym żeby ich szczęście nie wiązało się z moim nieszczęściem, ale cóż. Nikt nie mówił, że będzie łatwo. /katajiina
|
|
|
|
Czuje się jak w labiryncie. Zagubiona. Obdarta z nadziei. Pozbawiona jakiejkolwiek szansy na znalezienie wskazówki odpowiadającej na pytanie "co teraz?". Jedyne co mogę zrobić to iść do przodu jedyną słuszną drogą. Jedyną wydającą się słuszną. Więc idę. Idę przy murze, bardziej lub mniej przyparta do jego ścian. Może uda mi się wyjść z tej chorej sytuacji. /katajiina
|
|
|
|
bez niego wszystko wydawało się prostsze. nie musiała wcześnie rano wstawać, myć włosów przed spotkaniem, nie musiała się malować ani kupować perfum bo już nie zużywała ich w tak szybkim tempie. nie musiała się stroić i kupować nowych rajstop. nie musiała nawet farbować już włosów mimo że odrosty miały już kilka centymetrów. nawet przestała chodzić po sklepach w poszukiwaniu co róż to nowych bluzek i spodni. teraz mogła nareszcie przestać martwić się że przestanie mu się podobać albo że szczypiorek ze śniadania został jej między zębami. ale ona chyba wolała by jednak stać przed lustrem godzinami by tylko usłyszeć od niego że cieszy się ze spotkania i że jest nadal tylko jej... /katajiina
|
|
|
|
żyjąc wśród miliardów ludzi, przechodząc dziennie wśród setek osób, komunikując się z dziesiątkami znajomych, siedząc przy kilkunastu koleżankach, będąc pocieszana przez kilku przyjaciół, wtulona w parę dłoni płaczę bo brak mi tej jednej osoby... czy życie nie jest paradoksalne? /katajiina
|
|
|
|
Dodaj komentarz