 |
itgetsbetter.moblo.pl
Miłość często nie wystarcza. Kocham Twój każdy uśmiech przepełniony szczęściem. Uwielbiam Twoje zielone oczy jak wiosenna łąka budząca się do życia. Adoruję każdy mo
|
|
 |
|
Miłość często nie wystarcza. Kocham Twój każdy uśmiech, przepełniony szczęściem. Uwielbiam Twoje zielone oczy, jak wiosenna łąka budząca się do życia. Adoruję każdy moment, spędzony z Tobą, albowiem tylko Ty dajesz mi masę szczęścia. To nie wystarcza, nieprawdaż? Wiele bym dała, ażeby stać się dla Ciebie kimś wyjątkowym, posyłającym Ci codziennie subtelne jak wiosenna rosa-pocałunki, aksamitne pod każdym walorem niczym lilie. Całując w deszczu Twe różowate wargi, tym samym niosąc Ci swoją duszę. Zadbałbyś o nią, przyzwyczaił do siebie, a kołysząc do snu, uciekłbyś, wracając rankiem z mymi ukochanymi liliami, a potem być odszedł, a nasza miłość umarłaby, dlatego nie wystarcza, choć to Ty jesteś moim "wszystkim". [itgetsbetter]
|
|
|
|
Zmieniłam się. Nie jestem już tą samą dziewczynką, którą można się pobawić i odstawić w kąt. Nauczyłam się, że ludziom nie należy ufać, jeśli wie się o nich tyle, co pomięta o zeszłorocznej zimie. Nie powinno się pokochać człowieka, ażeby zadać mu cios, głęboki jak uderzenie młotem pneumatycznym, zmieniający jego podejście do spraw ziemskich. Nie można dać po sobie poznać, iż się cierpi, wciąż odpowiadać, kłamać i łkać nocami z tęsknoty za ludźmi, którzy odeszli, jak zeszłoroczny śnieg, zostawiając masę wspomnień, których nie dasz rady się pozbyć, nigdy. Nauczyłam się uśmiechać, pomimo bólu, jaki co noc karze mi łkać z tęsknoty i miłości do Ciebie.[itgetsbetter]
|
|
|
|
Zgubiłam się. Zgubiłam się gdzieś między kochać, a nienawidzić. Między moim wypowiedzianym "zostań", a "odejdź". Między "tęsknię", a "mam Cię gdzieś". Zgubiłam się w życiu. Nie wiem w którym momencie jestem i co dalej. Stoję w miejscu, z którego jest ciężko wyjść bez pomocy. Nie znam drogi powrotnej. Zgubiłam się w natłoku narastającego strachu mimo Twoich zapewnień. Nie znam trasy, którą mogę wrócić do oazy spokoju. [itgetsbetter]
|
|
|
|
Cześć, to ja, babciu. Mam pełną świadomość, że tego nie przeczytasz, bo Ciebie już ze mną nie ma, ale piszę...Wciąż piszę i nie lekceważę tej czynności, jest bardzo istotna w moim życiu, w Twoim również była, nieprawdaż? Przykro mi, że nie ma Cię już ze mną, nie ma tej uroczo pomarszczonej twarzy na skutek starości, brunatnych plam na Twych aksamitnie gładkich dłoniach, zabrakło też radości, wszędzie panuje cisza, błoga cisza, wzywająca Twej pomocnej ręki. Radzę sobie, ale nie takiego mego istnienia z pewnością oczekiwałaś. Kazałaś mi bytować otwarcie, nie lękać się życia, nie chować głowy w piasek i iść przez życie z uniesionymi kącikami ust, spełniając swoje marzenia. Przeliczyłaś się, jestem całkowitym kontrastem i przeciwieństwem takiego człowieka, ale posiadam jedną bardzo istotną cechę, odziedziczoną po Tobie...Jeśli kocham to do końca, do utraty tchu, prawdziwie i bezczelnie bezlitośnie, mając nadzieję, że tam, na górze pomrukujesz ckliwie "to moja mała dziewczynka wygra życie".
|
|
|
 |
Budzę się rano i myślę o tym, że nic nie wygląda tak jak bym chciała. Znowu jestem, rozdrażniona, niewyspana, znowu płaczę. Spoglądam na telefon. Cisza. Pierdolona cisza, która niszczy. Chciałabym tak dużo powiedzieć, ale milczę bo przecież tak będzie lepiej. Nie radzę sobie z myślami w swojej głowie, jestem przepełniona strachem i bezradnością. Kiedy serce płonie uczuciem, nie mówię nic bo przecież tak będzie lepiej. Cierpię...i w głowię tylko głos POMÓŻ, NAPRAW, ZRÓB COŚ bo umieram.. / notogarning
|
|
|
|
Nigdy nie dowiesz się jak to jest mnie kochać, bo mnie się nie da. Jestem nieznośna, marudna, uparta i ciężko ze mną wytrzymać. Ciągle się sprzeczam i dokładam swoje trzy grosze do rozmowy. Nigdy nie dowiesz się jak to jest mnie przytulić, bo nie byłoby Cię tak naprawdę stać na to. Możesz tylko sobie wyobrażać jaka jestem i jak wyglądają moje oczy, gdy pozwolę komuś przeniknąć przez swoje serce.Poradzisz sobie z tym, że mam rację? Wiesz, chcę Cię poznać, wiedzieć co ukrywasz za tym grubym murem który ochrania Twoją duszę. Chcę wiedzieć jak zachowujesz się w danych sytuacjach, jak radzisz sobie z życiem, jak wytrzymujesz ze mną. Nie ważne jakie karty zostaną nam przydzielone i jak los nas potraktuje. Chciałabym w końcu by ktoś poznał moją prawdziwą osobowość i wnętrze. Chciałabym poznać prawdziwego Ciebie, tą osobę, którą jesteś, gdy nikt inny nie patrzy. Pozwolisz mi na to?/ mirandax
|
|
|
|
Przede mną wiele poważnych wyborów. Nie chcę żadnych żałować, jednak, kiedy mam podjąć jakąkolwiek decyzję, zżera mnie to od środka. Jednak nie to jest najgorsze. Najgorszym jest fakt, że zawsze żałuję każdej podjętej decyzji. To efekt mojej koszmarnej intuicji? A może to głupota? Nie wykluczone, że to jedno i drugie. Ale czy warto jest cokolwiek robić? Lepiej jest tonąć i odbić się od dna, albo zacząć walczyć, nawet jeżeli za jakiś czas mielibyśmy dotknąć powierzchni stopami? Już nie wiem. Świat jest przecież piękny, ale tylko do czasu, póki słońce nie zniknie całkowicie za chmurami, a Ty zostaniesz całkiem sam. [itgetsbetter]
|
|
|
|
Co czujesz, gdy przegrywasz walkę? Wstyd, bo przecież wszystko co zrobiłaś, mogłaś wykonać sto razy lepiej. Zawód, bo tak bardzo wierzyłaś w swoje umiejętności. Złość, bo gdzieś głęboko coś rozdziera Cię na kawałki i krzyczy, że jesteś słaba. Zazdrość, bo przecież chciałabyś być na miejscu zwycięzcy, po to tutaj jesteś. Schodzisz ze sceny, otrzymujesz gratulacje, oklaski i podziękowania. Uśmiechasz się wymuszenie. Później siadasz i prowadzisz wewnętrzną walkę ze sobą. Po co? Podnieś głowę i otrzyj łzy. Napraw błędy i wracaj na scenę. Przecież potrafisz. Dasz radę. Jesteś tu po to, aby walczyć. Nazwij siebie zwycięzcą, a później się nim stań. Zbyt trudne? Nie przesadzaj. Po prostu uwierz w siebie. [ itgetsbetter ]
|
|
|
|
|
Myślałam,że na świecie nie istnieje nic gorszego od chęci posiadania drugiego człowieka na wyłączność,to egoistyczne zgarnięcie wszystkich milimetrów do swoich ramion i usilne bronienie by przypadkiem nikt nie mógł nazwać go swoim światem,bo przecież jest Twój,kochasz go i nie pozwolisz by miała go inna.Myślałam,że nie ma nic gorszego od tęsknoty za kimś kogo całym sercem kochasz, myślenia wieczorami i martwienia się czy jest bezpieczny,czy jest sam,dlaczego nie dzwoni,to udręka przed zamknięciem powiek kiedy nawet ulubiony kawałek nie jest w stanie cię uśpić i myślałam,że to wszystko co może w jakikolwiek zaboleć.Posłuchaj nie tęsknij,nie pragnij,nie krzycz o miłości,czasem odwróć się do niego plecami tupnij nogą,nie odpisuj przez kilka godzin,niech i On się pomartwi,bądź stanowcza i nie pokazuj,że zależy Ci bardziej,bo stracisz serce nie zauważając,to jest najgorsze, gorsze niż śmierć,bo jemu oddasz wszystko,a w końcu przecież odejdzie.
|
|
|
|
Jestem trochę zmęczona tym wszystkim, co zdarzyło się w ciągu ostatnich miesięcy. Chyba mam już w zapasie zbyt mało sił, by znaleźć coś, co pomoże mi odpocząć. Chyba naprawdę muszę zrobić sobie przerwę. Poukładać zagubione myśli, rozognić stłumione uczucia, wypowiedzieć przemilczane słowa. Muszę przezwyciężyć wszystkie lęki, które dręczą mnie, gdziekolwiek nie zawędrują moje szare komórki. Czasami boję się wyjątkowo mocno. Nie wiem czemu. Może strach drażni zbyt czułe nerwy, może moje ciało nie potrafi już bronić się przed tak mocnym atakiem. Wydaje mi się, że powinnam już zacząć regenerować siły. Jestem zbyt ospała, powolna i leniwa. Czasami nie chce mi się nawet ruszyć powieką. I patrzę tępo przed siebie, nie widząc szczęścia i smutku. Tylko ślepa uliczka, która prowadzi donikąd. Chciałabym już trochę odpocząć od tego wszystkiego. Tylko trochę, na tyle, by mieć choćby ledwo zauważalny zapas siły i wigoru. Chciałabym już trochę ożyć. /black-lips
|
|
|
|
Wylewa się ze mnie tyle bólu, tyle strachu i rozpaczy. Nijak nie umiem sobie wytłumaczyć skąd we mnie tyle złego. Dlaczego mam tak dużo złych myśli, uczuć, wspomnień? Jakie jest źródło mojej straszliwej boleści, którą zatruwam się jak, gdybym wdychała ją w najczystszym powietrzu. Bo to, co czyste jest najbardziej brudne, a ton co żywe, najbardziej umarłe. Jestem tak bardzo żywa w oczach innych, tak bardzo niecierpiąca. Ludzkie oko jest na tyle niedoskonałe, że nie potrafi odróżnić życia od śmierci, szczęścia od tragedii. Wypływa ze mnie tak dużo niepocałowanych miejsc, niewyznanych miłości, niespełnionych marzeń. Nikt nie zdoła zobaczyć tego, co płynie drogami mojej duszy. Moje wnętrze jest przepełnione tym, co uśmierci nawet nieumarłych. Pływam w swoim bólu. Tonę w nim. [itgetsbetter]
|
|
|
|
Nie, nie urodziłam się jako wzorzec, bo nie jestem kimś kogo warto naśladować a tym bardziej brać jakiś przykład. Nie, nie warto iść w moje ślady bo to doprowadzi jedynie do zatracenia własnej osobowości i tych resztek pozytywnego charakteru. Nie nadaję się na przywódcę, nie słuchajcie mnie i nie podążajcie moimi śladami, bo poprowadzę Was na skraj przepaści. Nie jestem kimś sławnym, każdy kto mnie zna, orientuje się jedynie w tym jak wiele błędów popełniłam i rozszyfrował ile zła siedzi w mojej duszy i widział w oczach ciemność która znalazła ujście. Jestem przeciwieństwem bezczynności i dobra. Jestem przeciwieństwem każdego człowieka, którego pragniesz poznać. [itgetsbetter]
|
|
|
|
Dodaj komentarz