 |
|
na poczatku tego roku zastanawiałam się co dalej, jak bedzie wyglądac ten rok, byłam pewna, że nadal będę go kochać i co? w pewnym sensie miałam rację. mija 11 miesiąc tego roku, może nie tęsknie, może nie wypłakuję za nim oczu, może nie myśle o nim 24/h, może moje serce nie rwie się do niego, ale wiem, że mimo wszystko to serce czeka i ma nadzieje, że jeszcze kiedyś dostanie drugą szansę, by wszystko co wycierpiałego przez niego zostalo mu oddane. poradziłam sobie z tym uczuciem, naprawdę, jestem silna, ale nic i nikt nigdy nie odda mi tych 2 straconych lat, tak dla mnie to byly stracone lata, zalane łzami, pełne goryczy. teraz wiem, że wszystko ma swój czas. i daję sobie ten czas, daję ten czas mojemu sercu. a jedyne czego chcę to to, żeby kiedyś mi zapłacił za ten ból, który mi zadał.
|
|
|
|
pytasz co u mnie? uwierz nie chcialabys tego wiedzieć. gdybys mnie widział w tym momencie nie wiedziałabys co zrobic zdziwiłbyś się. zobaczyłbyś tę stronę mnie której nie znasz. zobaczyłbyś na własne oczy jak wygląda ktoś komu pęka serce, ktoś komu wali się cały świat. już dawno nie było mi tak ciężko. już dawno nie moglam oddychać z bólu.
|
|
|
|
zamykam zmęczone, czerwone oczy. próbuję odciąć się od tych wszystkich myśli. za dużo spadło na moje ramiona, jestem coraz słabsza. próbuję się uporać z rzeczywistością. tylko sen przynosi mi ukojenie, choć za każdym razem w moich oczach zanim zasnę stoją łzy.
|
|
|
|
porównując siebie sprzed roku z sobą, którą jestem teraz stwierdzam, że moje życie zmieniło się zupełnie. rok temu w piątkowy wieczór szykowałabym się na wielką imprezę, ubrała krótką spódniczkę, najwyższe obcasy, wzięła ze sobą butelkę wódki i ruszyła w teren ze znajomymi. mocno bym sie upiła i tańczyła do białego świtu na parkiecie. poznałabym nowych facetów, szalałabym, bez hamulców, żyjąc chwilą. dziś w piątkowy wieczór wracam o 22.00 do domu po 12 godzinach pracy, sama, zmęczona, i tak codziennie, nie ma już nic z tamtej dziewczyny, wiecznej imprezowiczki, pozstała samotna, zagoniona dziewczyna, która ma wiele do zrobienia, jednak nie widzi celu, bo dla niej życie bez bliskich osób jest bezsensowne.
|
|
|
|
choćby nie wiem co nigdy nie jesteśmy gotowi na odejście bliskiej osoby, zawsze jest to za wcześnie, nigdy nie jesteśmy gotowi na ból, za każdym razem boli równie mocno, nigdy nie pozbędziemy się uczuć, wręcz przeciwnie, z każdym razem tęsknota jest sliniejsza, z każdym razem jest ciężej, bo przestajesz wierzyć .
|
|
|
|
zbyt wielu ludzi, których szczerze kochałam odeszło z mojego życia, dlatego nie potrafię już ufać, wierzyć w słowa, nie wątpić. po prostu wiem, że każdy kiedyś odejdzie, prędzej czy później i nie chcę się zbyt angażować żeby znów nie przechodzić przez to piekło, kiedy patrzysz jak ktoś odchodzi a serce pęka w pół.
|
|
|
|
mam żal, może nie powinnam tak mówić, ale mam wielki żal do Boga, że zabrał mi Go do siebie. przecież tak nie powinno być. codzień pęka mi serce , niezależnie od upływu czasu strata Jego boli tak samo.
|
|
|
|
skoro zabrałeś mi wszystko to zabierz mi jeszcze moje uczucia, są mi niepotrzebne, a dokładnie to niszczą mnie każdego dnia.
|
|
|
|
jakie to dziwne.. kochałam Go. naprawdę kochałam. miłością szczerą, mocną aż do bólu. kochałam każdego dnia przez długie 2 lata, a dziś siedzę i zastanawiam się dlaczego? dlaczego moje serce wybrało akurat jego, tego który zranił je najbardziej ze wszyskich ludzi jakie spotkało na swojej drodze. zastanawiam się dlaczego moja droga musiała się skrzyżować z jego? po co skoro moja miłość była nadaremna? po co tyle musiałam wycierpieć? i czy to nic nie zmienia? owszem zmienia bardzo dużo, to jak zmienił mnie i moje życie jest niewiarygodne. jestem zupełnie inną osobą, ale zapłaciłam za to wysoką cenę.
|
|
|
|
staram się nie płakać, ale to zbut trudne. wycieram każdą wypływającą łzę. tamuję je dłonią, ale to nic nie daje. łzy wypełniają moje oczy po brzegi i uciekają kącikami oczu. tak, nie jestem z kamienia, mimo pozorów jestem bardzo wrażliwa, wiele razy już coś traciłam, a każda kolejna strata boli coraz bardziej. pozostał mi koc, łzy, czerwone oczy i ścisk gardła. kurwa, mam dość, tęsknie, dlaczego nie mogło być inaczej?
|
|
|
|
pamiętam nasz ostatni spacer, Jego ramiona, które mnie chroniły, pamiętam Jego cudowny uśmiech, pamiętam ostatnie słowa, pamiętam w co był ubrany kiedy widziałam Go ostatnim razem. pamiętam Go i nigdy nie zapomnę. ale zapomniam jak wyglądała Jego twarz, zapomniałam jak brzmiał Jego głos, zapomniałam jaki był, i ból jaki temu towarzyszy jest nie do zniesienia. tęsknie do Niego, za Nim. jestem pewna, że gdyby nadal żył moje życie byłoby zupełnie inne.
|
|
|
|
dostałam Go na chwile w prezencie od losu, mogłam się już kurwa przyzwyczaić, że znowu moje szczęście potrwa chwilę, ale nie! moje głupie naiwne serce zaczęło bić szybciej, zaczęło mieć nadzieję, plany, wiarę. po co? po to żeby teraz wylewać wieczorami łzy? po to żeby starać się zapomnieć każdego dnia? po to żeby tęsknić? po to zeby myśl, że to już koniec zabijała mnie powoli? po chuj to wszystko!!!
|
|
|
|
Dodaj komentarz