 |
happy_love.moblo.pl
Zaszywając się w pokoju walczę z przeszłością. 'Nigdy się od niego nie uwolnię' powtarzałam sobie w głowie dobijając się dodatkowo. Ubrałam się i wyszłam z domu. Nie mogł
|
|
 |
|
Zaszywając się w pokoju walczę z przeszłością. 'Nigdy się od niego nie uwolnię' powtarzałam sobie w głowie dobijając się dodatkowo. Ubrałam się i wyszłam z domu. Nie mogłam siedzieć już dłużej sama. Poszłam do parku. Nie byłam tam jednak długo. Jest maj. Wszędzie zakochani, nie wytrzymując unoszącej się w powietrzu miłości uciekłam stamtąd udając się w najbardziej odludne miejsce. Stając nad rzeką usłyszałam krzyki. Ktoś mnie wołał. Podszedł do mnie. Akurat on. Teraz. 'Co Ty tu robisz ?' zapytał od tak po prostu, jakby go to interesowało. 'Stoję.' odpowiedziałam od niechcenia i odeszłam. Złapał mnie za rękę, a moje serce zaczęło nie miłosiernie przyspieszać. 'Czego chcesz ?' burknęłam. Naprawdę chciałam już odejść. Nie miałam ochoty go słuchać. 'Naprawdę mnie znienawidziłaś.' szepnął. 'Dziwisz się ?' odpowiedziałam z kpiną w głosie. Milczał. 'Zdradziłeś mnie. Z tą jebaną dziwką. Akurat z nią. Zapewniałeś, że kochasz. Odszedłeś.' kontynuowałam. Nie płakałam. / cz. I
|
|
|
|
pewnie myślisz, że nie czuję, ale każde Twoje spojrzenie w moją stronę znaczy to samo. Kocham, nadal Cię kocham.
|
|
|
|
Tęsknie za tym, gdy wychodząc z domu pytałam mamy czy mogę. Brakuje mi tego jak robiła mi śniadania.
|
|
|
|
Pamiętasz te czasy gdy byliśmy dziećmi ? Kiedy największym problemem były poscierane kolana ? Kiedy najpóźniej wracało się o dziewiątej ? Kiedy dało dogadać się z bliskimi ? To wszystko bez powrotnie odeszło w dniu, którym zrozumiałam, że dorosłam.
|
|
|
|
Mijają miesiące, a ja nadal tęsknie. Odwiedzam grób raz w miesiącu. Zawsze zapalam znicz. Jestem szczęśliwa z obecnym chłopakiem. Nigdy nie wypomniał mi tego, że nadal kocham po części Kamila. Nigdy nie pokazał, że go zraniłam. || nadal mam kontakt z mamą Kamila, dużo rozmawiamy. Teraz już sobie radzę. / cz. IV [ ostatnia ]
|
|
|
|
Zastąpiłam nim na szyi ten który miałam. Rano ubrałam się na czarno i ruszyłam do kościoła. Trzymałam się raczej z boku. To był przecież czas dla rodziny. Kiedy jednak Zakończyła się ceremonia pogrzebowa, a ludzie zaczęli wychodzić, podeszłam bliżej. Czułam, że oczy wypełniają mi się łzami. Zauważyła mnie jego mama. Nie miałam do niej żalu, że nic nie wiedziałam, to była jego wola, jego ostatnia, cóż mogła zrobić. W zasadzie nie, miałam żal, ale nie miałam zamiaru jej tego mówić. Widziałam, że patrząc na mnie prawie mnie nie widzi. Miała podpuchnięte oczy. Podeszła do mnie i szepnęła ciche przepraszam. Spojrzałam tylko na nią, nie miałam siły nic mówić. Rozumiała. W pewnym momencie poczułam, że osuwam się na kolana. Nie wytrzymałam. Nie, nie zemdlałam, zaczęłam krzyczeć. Krzyczeć i płakać. Jak mógł mi to zrobić. Jego mama podeszła do mnie i przytuliła mnie, jej było jeszcze trudniej, a mimo to pocieszała mnie. Podeszłam do grobu i zapaliłam znicz. Prosił mnie o to./ cz. III
|
|
|
|
Teraz czytasz, ten list, mnie już nie ma. Mój brat Ci go podrzucił, uznałem, że należą Ci się słowa wyjaśnienia. Oddaję Ci, też łańcuszek który od ciebie dostałem, jest w kopercie. Nie martw się, nie cierpiałem, pomagała mi myśl, że Ty mimo iż odszedłem tak nagle, bez słowa dałaś sobie radę, zawsze byłaś silniejsza ode mnie. Proszę, żebyś nie płakała, nie wolno Ci płakać z mojego powodu. Mam do Ciebie maleńką prośbę. Chciałbym, żebyś przyszła na mój grób. Nie koniecznie na pogrzeb, przyjdź tylko i zapal znicz. To nie wiele, zrozumiem jeśli nie zechcesz. Obiecuję mieć na Ciebie oko, tam w górze. Nie rób nic głupiego. Błagam Kocham Cię, Kamil. " Tak szły słowa listu. Czytałam i płakałam. Czytałam go kilkakrotnie. Nie potrafiłam uwierzyć. Chwyciłam za telefon i zadzwoniłam do jego mamy. Pogrzeb był w naszym mieście. Kiedy położyłam się do łóżka, całą noc nie zmrużyłam oka. 'Odszedł. Tak po prostu. ' tłukło mi się w głowie. Wyjęłam łańcuszek z koperty. / cz II
|
|
|
|
Znalazłam na biurku list. Od niego. nie spodziewałam się. Nie odzywał się tyle czasu. Zerwał bez powodu, nie dając mi szansy.: " Czułem, że robię się coraz słabszy. Mama powtarzała, że to pewnie grypa. Jak zawsze. łatwo łapię infekcje. Poszliśmy do lekarza. Okazało się, że został mi rok. Miałem raka skóry. Złośliwego. Przepraszam, że odszedłem bez słowa. Ze pomimo, iż byłaś miłością mojego życia nie wytłumaczyłem Ci nic. Nie potrafiłem. Kocham Cię tak bardzo, że nie chciałem, żebyś widziała jak umieram. a wierz mi czułem jak ucieka ze mnie życie. Wyjechałem z miasta do innego szpitala, byle bys nie miała szansy mnie zobaczyć. Wiem, że to okrutne, ale tak było dla Ciebie lepiej. Nie jesteśmy razem już prawie rok. Ale chcę, żebyś pamiętała, że zawsze Cię kochałem. Zawsze. Mam nadzieję, że jesteś w szczęśliwym związku. Słyszałem, że to dobry chłopak, że się tobą zaopiekuje. Dziękuję za te miesiące, które mi poświęciłaś, za tę miłość. Przepraszam za wszystko. / cz. I
|
|
|
|
mam sentyment do skurwieli.
|
|
|
|
kocham i nienawidzę Cię jednocześnie, chore co ?
|
|
|
|
Dodaj komentarz